કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – પ્રિયકાન્ત મણિયાર/૩૦. છેલછબીલે: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૩૦. છેલછબીલે| નલિન રાવળ}} <poem> છેલછબીલે છાંટી મુજને છેલછબીલે...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 5: | Line 5: | ||
છેલછબીલે છાંટી મુજને છેલછબીલે છાંટી, | છેલછબીલે છાંટી મુજને છેલછબીલે છાંટી, | ||
જમુના જલમાં રંગ ગુલાબી વાટી... | જમુના જલમાં રંગ ગુલાબી વાટી... | ||
::: છેલછબીલે છાંટી! | :::: છેલછબીલે છાંટી! | ||
અણજાણ અકેલી વહી રહી હું મૂકી મારગ ધોરી, | અણજાણ અકેલી વહી રહી હું મૂકી મારગ ધોરી, | ||
કહીં થકી તે એક જડી ગઈ હું જ રહેલી કોરી; | કહીં થકી તે એક જડી ગઈ હું જ રહેલી કોરી; | ||
પાલવ સાથે ભાત પડી ગઈ ઘટને માથે ઘાટી! | પાલવ સાથે ભાત પડી ગઈ ઘટને માથે ઘાટી! | ||
::: છેલછબીલે છાંટી! | :::: છેલછબીલે છાંટી! | ||
શ્રાવણનાં સોનેરી વાદળ વરસ્યાં ફાગણ માસે, | શ્રાવણનાં સોનેરી વાદળ વરસ્યાં ફાગણ માસે, | ||
આજ નીસરી બ્હાર બ્હાવરી એ જ ભૂલ થૈ ભાસે; | આજ નીસરી બ્હાર બ્હાવરી એ જ ભૂલ થૈ ભાસે; | ||
સળવળ સળવળ થાય ઉરે જ્યમ પ્હેલી પ્હેરી હો કાંટી! | સળવળ સળવળ થાય ઉરે જ્યમ પ્હેલી પ્હેરી હો કાંટી! | ||
::: છેલછબીલે છાંટી! | :::: છેલછબીલે છાંટી! | ||
તરબોળ ભીંજાણી થથરી રહી હું કેમ કરીને છટકું, | તરબોળ ભીંજાણી થથરી રહી હું કેમ કરીને છટકું, | ||
માધવને ત્યાં મનવી લેવા કરીને લોચન-લટકું, | માધવને ત્યાં મનવી લેવા કરીને લોચન-લટકું, | ||
જવા કરું ત્યાં એની નજરની અંતર પડતી આંટી! | જવા કરું ત્યાં એની નજરની અંતર પડતી આંટી! | ||
::: છેલછબીલે છાંટી! | :::: છેલછબીલે છાંટી! | ||
{{Right|(આ નભ ઝૂક્યું, પૃ. ૮૭)}} | {{Right|(આ નભ ઝૂક્યું, પૃ. ૮૭)}} | ||
</poem> | </poem> | ||
Revision as of 07:39, 4 August 2021
૩૦. છેલછબીલે
નલિન રાવળ
છેલછબીલે છાંટી મુજને છેલછબીલે છાંટી,
જમુના જલમાં રંગ ગુલાબી વાટી...
છેલછબીલે છાંટી!
અણજાણ અકેલી વહી રહી હું મૂકી મારગ ધોરી,
કહીં થકી તે એક જડી ગઈ હું જ રહેલી કોરી;
પાલવ સાથે ભાત પડી ગઈ ઘટને માથે ઘાટી!
છેલછબીલે છાંટી!
શ્રાવણનાં સોનેરી વાદળ વરસ્યાં ફાગણ માસે,
આજ નીસરી બ્હાર બ્હાવરી એ જ ભૂલ થૈ ભાસે;
સળવળ સળવળ થાય ઉરે જ્યમ પ્હેલી પ્હેરી હો કાંટી!
છેલછબીલે છાંટી!
તરબોળ ભીંજાણી થથરી રહી હું કેમ કરીને છટકું,
માધવને ત્યાં મનવી લેવા કરીને લોચન-લટકું,
જવા કરું ત્યાં એની નજરની અંતર પડતી આંટી!
છેલછબીલે છાંટી!
(આ નભ ઝૂક્યું, પૃ. ૮૭)