કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – પ્રિયકાન્ત મણિયાર/૪૦. પાનખર: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{Right|(આ નભ ઝૂક્યું, પૃ. ૧૬૦)}} | {{Right|(આ નભ ઝૂક્યું, પૃ. ૧૬૦)}} | ||
</poem> | </poem> | ||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૩૯. ઝાડ કાંઈ દોડ્યું છે! | |||
|next = ૪૧. એ લોકો | |||
}} | |||
Latest revision as of 08:47, 21 September 2021
૪૦. પાનખર
પ્રિયકાન્ત મણિયાર
પંખી વિના એકલું પીંછું ઊડે,
પલમાં પાછું બૂડે
જાય હવાને એક સેલારે એટલું અધ્ધર
કોઈ વિખૂટું એક વેળાનું આભ ઊડેલું
ડાળથી હવે કોઈ તરુનું પાન ખરેલું
જેટલો સમીર જેટલું આકાશ
એટલું એ તો ઝૂરે.
(આ નભ ઝૂક્યું, પૃ. ૧૬૦)