કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – માધવ રામાનુજ/૪૧. હવે: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
(Created page with "{{Heading|૪૧. હવે}}<br> <poem> આસોપાલવના તોરણને સહેજ સ્પર્શીને ઉંબર ઓળંગજો! લીંપણમાં પગલાંની છાપ નહીં પડે, પણ હવામાં મહેકી ઊઠશે સ્પર્શનો પમરાટ! ફળિયા સુધી સાથે આવેલા સમયને સંભારીને ઊભા રહેશો પળ...") |
No edit summary |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{Heading|૪૧. હવે}} | {{SetTitle}} | ||
{{Heading|૪૧. હવે}} | |||
<poem> | <poem> | ||
આસોપાલવના તોરણને | આસોપાલવના તોરણને | ||
| Line 23: | Line 24: | ||
</poem> | </poem> | ||
{{Right|(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૧૮૫)}} | {{Right|(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૧૮૫)}} | ||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૪૦. નહીં નહીં | |||
|next = ૪૨. સંભારણાં | |||
}} | |||
Latest revision as of 05:39, 13 November 2022
૪૧. હવે
આસોપાલવના તોરણને
સહેજ સ્પર્શીને
ઉંબર ઓળંગજો!
લીંપણમાં પગલાંની છાપ
નહીં પડે, પણ
હવામાં મહેકી ઊઠશે
સ્પર્શનો પમરાટ!
ફળિયા સુધી સાથે આવેલા
સમયને સંભારીને
ઊભા રહેશો પળભર તો
સંભળાશે
મોરની ભીની એક ગહેક!
— તમને સંભારી સંભારીને જ
ચાકળામાં
મોર ભર્યા હતા...
હવે એની ગહેક
ભીંતે ટીંગાય છે!
(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૧૮૫)