કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – હરિકૃષ્ણ પાઠક/૩૨. એક બારી ઊઘડે: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૩૨. એક બારી ઊઘડે|}} <poem> આમ ભોગળ ઊઘડે છે, આમ કંઈ ભિડાય છે, આમ કોર...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 20: | Line 20: | ||
{{Right|(જળમાં લખવાં નામ, પૃ. ૧૬૧)}} | {{Right|(જળમાં લખવાં નામ, પૃ. ૧૬૧)}} | ||
</poem> | </poem> | ||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૩૧. બાંકડે બેઠો છું | |||
|next = ૩૩. ભલે | |||
}} |
Latest revision as of 09:24, 15 December 2021
૩૨. એક બારી ઊઘડે
આમ ભોગળ ઊઘડે છે, આમ કંઈ ભિડાય છે,
આમ કોરુંકટ બધું ને આમ ભીંજી જાય છે.
બે’ક પળનું બેસવું ત્રીજી પળે ઉભડક બધું,
હાલ જે રૂઠ્યા હતા – હમણાં જ રીઝી જાય છે.
આમ ખળખળ એકધારી, આમ ઊંડું મૌન છે;
ઓગળે કંઈ બહાર, ભીતર કંઈક થીજી જાય છે.
આમ સન્નાટો બધે ને આમ સઘળું સ્તબ્ધવત્;
આમ પાછું કોક હળવી પાંખ વીંઝી જાય છે.
શું થશે રે શું થશે આખર આ અણઘડ ગામનું?
એક બારી ઊઘડે ને બંધ બીજી થાય છે.
(જળમાં લખવાં નામ, પૃ. ૧૬૧)