પૂનમને ક્હેજો કે પાછી ના જાય,
ઊગી ઊગીને આમ આછી ના થાય!
આંખોનાં અજવાળાં ઘેરીને ઘૂમટે
ઝૂકેલી બીજને ઝરૂખડે,
ઉઘાડે છોગ આજ છલકંતા ઊમટે
રૂપના અંબાર એને મુખડે,
સોળે કળાએ એની પ્રગટી છે કાય!
પૂનમને ક્હેજો કે પાછી ના જાય!
માને ના એક મારી આટલી શી વાતને
તોય ભલે, આજે તો નીતરે!
આવતી અમાસની અંધારી રાતને
ચંદનથી ચારકોર ચીતરે,
આંખડીને એવાં અજવાળિયાં પાય;
ઊગી ઊગીને ભલે આછી તો થાય,
પૂનમને ક્હેજો કે પાછી છો જાય!
૧૯૪૮