બોલો! સખે, કુંઠિત કંઠ ખોલો! અરધે અધૂરું મેલ્યું, હવે શું કરશો ન પૂરું? શું શબ્દથી મૌન વિશેષ તોલો? સ્વરહીરદોરે, હિંડોલિયો સ્હેજ પ્રભાતપ્હોરે એ સ્તબ્ધ હાવાં હિયનો હિંડોલો! એ ગીતગોપી રાસે રમાડો, વ્રજકુંજ લોપી આ કૃષ્ણશો કાળ જતો અમોલો! ૧૯૫૦