|
|
| Line 16: |
Line 16: |
| વિરાટ હૃદયી થવું!-સકળ વિશ્વ જેમાં જડ્યું. | | વિરાટ હૃદયી થવું!-સકળ વિશ્વ જેમાં જડ્યું. |
| ઊઠીશ પુલકી કદીક જગ મૃત્યુનાં ખોળવા! | | ઊઠીશ પુલકી કદીક જગ મૃત્યુનાં ખોળવા! |
| વિષાદ પણ વ્યાપશે જીવનવિશ્વ છોડી જવા! | | વિષાદ પણ વ્યાપશે જીવનવિશ્વ છોડી જવા!</Poem> |
| '''સમાન્તર સુરેખ બે'''
| |
| | |
| સમાન્તર સુરેખ બે ઉભય આપણે વીંધતાં
| |
| જશું જીવન આપણું: સકલ પૃથ્વી પે મૂકતાં
| |
| જશું ચરણચિહ્નની અતૂટ વાધતી વીથિકા,
| |
| વિજોગ મહીંયે સમી ગ્રથિત પ્રેમની લિપિકા:
| |
| | |
| સમાન્તર સુરેખ બે ઉભય એકમેકાકુલા
| |
| હું-તું સદય દોડશું વર, વિરાટ રુદ્રં, મહા,
| |
| અપ્રાપ્ય સમ પામવા મહદ કાલના અન્તને:
| |
| અનન્ત કદી અન્તમાં વિલીન થયા શ્રદ્ધા મને!
| |
| | |
| સમાન્તર સુરેખ બે ઉભય વેગળીવેગળી;
| |
| છતાંય પથ, લક્ષ્ય ને તલપ એક: સાથે મળી
| |
| અસ્પૃશ્ય સ્પર્શે અડી સકળ જંદિગી બેકલાં
| |
| રહી જગત ઝૂઝશું ઉભય એકલાંએકલાં.
| |
| | |
| સમાન્તર સુરેખ બે અખિલ કાલગંગાતટે
| |
| કદી નવ મળે, અડેય નહિ; તોય સારી વદે
| |
| પ્રમા ગણિતશાસ્ત્ર : એય મળતી અનન્તે નકી!
| |
| ખરે? ઊગમ એક: ને અગમ ભાવિ; આશા થતી!
| |
| | |
| મૂકી તુરગ મોકળા પવન-પાણી-પન્થા હવે
| |
| સખી! જીવનદેવતા! ઉભય દોડશું આ ભવે
| |
| કૂદંત પુરપાટ, વક્ષસ્થળ ફાટ, સાથે - જુદાં,
| |
| ઊગ્યાં ત્યમ અલોપવા પ્રણયએકમે,
| |
| અનન્ત મહીં જાગવા ઉભયમાં! — સૂતેલાં જુદાં!
| |
| | |
| અને જીવન વીંધતી સરિતના સમા તીર બે
| |
| અસ્પૃષ્ટ — અતિસ્પૃષ્ટ, એક પથ-પાન્થ, યાત્રી બની,
| |
| પ્રવાહ સદસાધના, સ્વપનસિદ્ધિનો તો કરી,
| |
| અનન્ત ધરી લક્ષમાં જીવનશું — સખી, કોલ દે!
| |
| 10-10-’33 </Poem>
| |