કોડિયાં/પદ્મિનીનું ગીત

પદ્મિનીનું ગીત


વગડાને વાટ કો’ લજામણીનો લૂમખો:
લીલુડી પાંદડીમાં જાંબલી ફલે ગૂંથ્યો:
          અડશો મને ન કો અધીર!
          મારો સાળુ ચોળાય!
          પ્રેમરાગ સ્પર્શથી અંગ અકળાય!

ફૂલડાં સંગાથ એક શેવતીનો ઝૂમખો:
નીલમના ઝુંડમાં પારસ-ફૂલે લચ્યો:
          પડછાયો કોઈ કુટિલ!
          મારું અંગ અભડાય!
          ભોગભૂખી આંખડીથી પાંખડી કપાય!

એકલ ઉરો તણા અબોલ શબ્દ ઊપડ્યા;
દરિયાના બેટમાં પડઘા થઈ પડ્યા;
          દીવાદાંડીનું થયું શરીર!
          એના ‘આવ!’ સંભળાય!
          ભેખડની બાથ એ તો ! પાસ ના જવાય!

આભલાના બુરજમાં રૂપવેલ વીજળી:
તેજ તણી કાયમાં પ્રતાપની શિખા ભળી:
          જોબનનાં તેજભર્યાં ચીર!
          રૂપ એનાં દૂરથી પિવાય!
          અડીએ તો અડનારું ખાખ થઈ જાય!

પદ્મિની પુષ્પમાં વસંત એક જોગણી:
અનંગ સમી આંખમાં પવિત્રતા ધખે ધૂણી:
          અડશો ના! રોમરોમ તીર!
          એની આશિષ લેવાય!
          સંહિણનાં દૂધ સંહિથી જ જીરવાય!