11,913
edits
ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/વર્ષા અડાલજા/‘એ’: Difference between revisions
ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/વર્ષા અડાલજા/‘એ’ (view source)
Revision as of 01:49, 7 September 2023
, 01:49, 7 September 2023no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{Poem2Open}} એક હળવા આંચકા સાથે ટ્રેન ઊપડી. ધાંધલધમાલ મચાવતા સૈનિકોના ધાડ...") |
No edit summary |
||
| (4 intermediate revisions by 3 users not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | |||
{{Heading|વર્ષા અડાલજા}} | |||
[[File:Varsha Adalaja.png|300px|center]] | |||
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} | |||
{{Heading|‘એ’ | વર્ષા અડાલજા}} | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
એક હળવા આંચકા સાથે ટ્રેન ઊપડી. | એક હળવા આંચકા સાથે ટ્રેન ઊપડી. | ||
| Line 8: | Line 18: | ||
સતત પાંચ વર્ષના ભયંકર ખૂનખાર લોહિયાળ જંગ પછી દુશ્મનો પર વિજય મેળવી સૈનિકો વતન પાછા ફરતા હતા. સાક્ષાત્ મૃત્યુને બાથ ભીડી લઈ, હવે એ લોકો જિંદગીની ઉજાણી કરતા હતા. | સતત પાંચ વર્ષના ભયંકર ખૂનખાર લોહિયાળ જંગ પછી દુશ્મનો પર વિજય મેળવી સૈનિકો વતન પાછા ફરતા હતા. સાક્ષાત્ મૃત્યુને બાથ ભીડી લઈ, હવે એ લોકો જિંદગીની ઉજાણી કરતા હતા. | ||
છેવાડેની બારીએથી એણે ચૂપચાપ આ ટોળા સામે જોયું, પછી નજર ફેરવી લઈ એ બારીની બહાર જોવા લાગ્યો. ઝગમગતા તારાઓથી આકાશ છલોછલ ભર્યું હતું. રાત સોહામણી હતી — પોતાની પત્ની જેવી જ. શાંત અને સુંદર. બહાર ઝડપથી સરી જતાં દૃશ્યોમાં પત્નીનું મુખ, | છેવાડેની બારીએથી એણે ચૂપચાપ આ ટોળા સામે જોયું, પછી નજર ફેરવી લઈ એ બારીની બહાર જોવા લાગ્યો. ઝગમગતા તારાઓથી આકાશ છલોછલ ભર્યું હતું. રાત સોહામણી હતી — પોતાની પત્ની જેવી જ. શાંત અને સુંદર. બહાર ઝડપથી સરી જતાં દૃશ્યોમાં પત્નીનું મુખ, એને સૌમ્ય સ્થિરતાથી જોઈ રહ્યું હતું. | ||
આંખો બંધ કરી એણે માથું ઢાળી દીધું. પત્નીની સ્થિર તેજસ્વી આંખો ફેલાતી ઝગમગતા તારા ઉપર છવાઈ ગઈ. | આંખો બંધ કરી એણે માથું ઢાળી દીધું. પત્નીની સ્થિર તેજસ્વી આંખો ફેલાતી ઝગમગતા તારા ઉપર છવાઈ ગઈ. | ||
| Line 113: | Line 123: | ||
એની પત્ની એને રાત્રે પ્રેમ કરતી અને એની છાતીમાં મૂંઝારો થઈ જતો. એના સાથીદારો મોજ ઉડાવવા સ્ત્રીઓને ખેંચી જતા. એમના અટ્ટહાસ્યથી એના કાન ભરાઈ જતા. એ પત્નીને હડસેલી પરસેવે રેબઝેબ ઊભો થયો. પત્નીના રુદનમાં મડદાને ફોલતા ગીધનો અવાજ સંભળાતો… ઠક… ઠક… | એની પત્ની એને રાત્રે પ્રેમ કરતી અને એની છાતીમાં મૂંઝારો થઈ જતો. એના સાથીદારો મોજ ઉડાવવા સ્ત્રીઓને ખેંચી જતા. એમના અટ્ટહાસ્યથી એના કાન ભરાઈ જતા. એ પત્નીને હડસેલી પરસેવે રેબઝેબ ઊભો થયો. પત્નીના રુદનમાં મડદાને ફોલતા ગીધનો અવાજ સંભળાતો… ઠક… ઠક… | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/સુધીર દલાલ/પછી|પછી]] | |||
|next = [[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/વર્ષા અડાલજા/લાશ|લાશ]] | |||
}} | |||