26,604
edits
પુરાતન જ્યોત/૪. રા’ દેશળનો મેળાપ: Difference between revisions
પુરાતન જ્યોત/૪. રા’ દેશળનો મેળાપ (view source)
Revision as of 07:34, 7 January 2022
, 07:34, 7 January 2022no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 34: | Line 34: | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
ઓ ભાઈ, સાત જાતની સુખડી તારે સારુ બનાવી છે મેં. બહેનને ઘેર એક દિવસ જમવા તો આવ. | ઓ ભાઈ, સાત જાતની સુખડી તારે સારુ બનાવી છે મેં. બહેનને ઘેર એક દિવસ જમવા તો આવ. | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<Poem> | <Poem> | ||
'''હીમા ચારણ્ય વીનવું''' | '''હીમા ચારણ્ય વીનવું''' | ||
| Line 92: | Line 92: | ||
:'''મેકણ ચે, ભેરિયું કયું હલે''' | :'''મેકણ ચે, ભેરિયું કયું હલે''' | ||
'''હકડા ગડોડા ને બ્યું ગાઉં.''' | '''હકડા ગડોડા ને બ્યું ગાઉં.''' | ||
</Poem> | </Poem> | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
"કાપડીને અને લુવાણાને તે શે બને? ગધેડાં અને ગાયો ભેગાં કેમ હાલી શકે? | "કાપડીને અને લુવાણાને તે શે બને? ગધેડાં અને ગાયો ભેગાં કેમ હાલી શકે? | ||
| Line 162: | Line 162: | ||
પાં પણ ઉની જી લાર. | પાં પણ ઉની જી લાર. | ||
</Poem> | </Poem> | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
"રા' દેશળ! એક તો ગયા, બીજા જશે, ત્રીજા પોતાની ગઠડી બાંધીને જવાની તૈયારીમાં બેઠા છે. હે માનવી! મેકણ કહે છે કે આપણે પણ એની જ હારોહાર હાલી નીકળવાનું છે.” | "રા' દેશળ! એક તો ગયા, બીજા જશે, ત્રીજા પોતાની ગઠડી બાંધીને જવાની તૈયારીમાં બેઠા છે. હે માનવી! મેકણ કહે છે કે આપણે પણ એની જ હારોહાર હાલી નીકળવાનું છે.” | ||
| Line 167: | Line 168: | ||
"કોને સંભળાવું? અધિકારી ક્યાં છે? | "કોને સંભળાવું? અધિકારી ક્યાં છે? | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<Poem> | <Poem> | ||
'''મોતી મંગીઓ ન ડિજે,''' | '''મોતી મંગીઓ ન ડિજે,''' | ||
| Line 173: | Line 175: | ||
'''ત્યાં લગ તાળો દ્યો હટ.''' | '''ત્યાં લગ તાળો દ્યો હટ.''' | ||
</Poem> | </Poem> | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
“જ્ઞાન રૂપી મોતી, જેવાતેવા અપાત્રની માગણીથી તેને આપવું નહીં. ભલે એ પડ્યું પડ્યું કટાઈ જાય. ખરેખરો ગ્રાહક મળે, ત્યારે તેની પાસે જ હૈયારૂપી હાટ ઉઘાડવું જોઈએ. | “જ્ઞાન રૂપી મોતી, જેવાતેવા અપાત્રની માગણીથી તેને આપવું નહીં. ભલે એ પડ્યું પડ્યું કટાઈ જાય. ખરેખરો ગ્રાહક મળે, ત્યારે તેની પાસે જ હૈયારૂપી હાટ ઉઘાડવું જોઈએ. | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<Poem> | <Poem> | ||
'''મોતી મંગેઆ ન ડિજે,''' | '''મોતી મંગેઆ ન ડિજે,''' | ||
| Line 182: | Line 186: | ||
'''તડેં ઉઘાડજે હટ.''' | '''તડેં ઉઘાડજે હટ.''' | ||
</Poem> | </Poem> | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
“ભલે કાટ ચડી જાય, પણ સાચા પારખુ ન ભેટે ત્યાં સુધી માનવી! જીવનનાં જ્ઞાનરૂપી મોતી કોઈને આપીશ મા!” | “ભલે કાટ ચડી જાય, પણ સાચા પારખુ ન ભેટે ત્યાં સુધી માનવી! જીવનનાં જ્ઞાનરૂપી મોતી કોઈને આપીશ મા!” | ||
| Line 188: | Line 193: | ||
તે દિવસથી ત્યાં આજે પણ રાજ-શિકારનો પ્રતિબંધ ચાલ્યો આવે છે. | તે દિવસથી ત્યાં આજે પણ રાજ-શિકારનો પ્રતિબંધ ચાલ્યો આવે છે. | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૩. બે પશુઓ | |||
|next = પ. મેકરણ-વાણી | |||
}} | |||