યાત્રા/જોયો તામિલ દેશ: Difference between revisions

{{Heading|જોયો તામિલ દેશ|}}

દાઝ્યો ભાખર, નિત્યતપ્ત ધરતી આ તામ્રવર્ણી પરે

ના ના અંતરથી ટળ્યો, ઉર ઠર્યો એને વધુ તપ્ત એ

ભૂમિને હૃદયે સુફીત જલનો શીળો સુનીલાંચલ

ને એ પ્રતીમસ્પર્શથી ધરણીને રોમાંચ, શો દૃપ્ત તે!

કેવી દૃપ્ત સુતૃપ્ત ભૂમિ રમણી આ નાથ-આશ્લેષથી;

રોમાંચે પુલક્યું સદા ઉર ઝૂલે આ વૃક્ષરાજી બની,

જોયો તામિલ દેશ, લેશ હરખ્યું ના સદ્ય મારું ઉર,

આવી ઉન્મદ રૂપની ધરતીનાં કાં દીન આવાં શિશુ —

ના વર્ષા ભરપૂર નીર નહિ વા રેલંત કોઈ પૂર.

ઊંચાં ઉત્તર હૈમ હર્મ્ય વસવા? ના ચૌલ કે પાંડ્ય કો

એને સ્વાત્મપરાક્રમે નિજ વશે લેવા રહ્યો, જાડ્ય કો

તોયે શ્યામલ રાતમાં જન-ઉરે ઝંખા નહીં લુપ્ત થૈ,

શ્રીની, શ્રીપતિની, પ્રબોધ-રસની, સૌન્દર્યની, જ્ઞાનની

વેદી દીપ્ત રહી ક્યહીં લઘુ ક્યહીં મોટી, મહાયામિની

જોયો તામિલ દેશ બેસી ઘરમાં કે માર્ગમાં ખેતરે,

જોયાં પ્રાંગણ સ્વસ્તિકે સુહવતાં માંગલ્ય નિત્યે ધરી,

જોયાં ગોપુર વ્યોમમાં સ્થિર ખડાં ભક્તિ શું ભક્તાંતરે!

જોયો તામિલ દેશ, કેશ રમણી ગૂંથંતી શી કોડથી,

જાણે સર્વ વસંતની પ્રગટતી શોભા, કશો ઓપતી

ઓષ્ઠે તામ્બુલ રાગ, કર્ણ ધરતી શા હીરકો લાડથી!

જોયો તામિલ દેશ, શ્રેષ્ઠી-કરમાં કલ્લી લસે સ્વર્ણની,

શીર્ષે લંબ શિખા, ત્રિપુંડ તિલકોનાં રમ્ય આલેખને

સાદો સ્વચ્છ યુવાન સૌમ્ય વસને કો મૂર્તિ લાવણ્યની.

જોયો તામિલ દેશ, બેશ બમણો લાગ્યો અજાણ્યાપણે?

કે કો મોહક મૂર્છને, રમણીના કો સ્નેહના કર્ષણે

ના ના, સાવ તટસ્થ, સાવ નિકટે પ્હોંચી લહ્યું મન્મને.

જોયો તામિલ દેશ, મેશ મનની કે દેહની જે રહી

બીજાથી નીવડ્યો, ચડ્યો હૃદયના નિષ્કિંચના કો ગુણે,

ભક્તિની રસની કલારુચિ તણી ના કો કમી ત્યાં લહી.

જોઈ શ્યામલ જોબના મદભરી એવી જ લજ્જાભરી,

જોયાં શ્યામલ બાળ મુગ્ધ ઉરને જાતાં જ એવું હરી,

ને જોયું ત્યહીં એક કૌતુક નવું અન્યત્ર ક્યાંયે ન જે,

ના ગાઢ પ્રણયે — કિંતુ કથની તેની સમે કો બીજે!

<br>

{{HeaderNav2