સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/‘નીરજ’/કારવાં ગુઝર ગયા
હાથ થે મિલે કિ ઝુલ્ફ ચાંદકી સંવાર દૂં,
હોઠ થે ખુલે કિ હર બહારકો પુકાર દૂં,
દર્દ થા દિયા ગયા કિ હર દુખીકો પ્યાર દૂં,
ઔર સાંસ યૂં કિ સ્વર્ગ ભૂમિ પર ઉતાર દૂં.
હો સકા ન કુછ મગર,
શામ બન ગઈ સહર,
વહ ઉઠી લહર કિ ઢહ ગયે કિલે બિખર-બિખર;
ઔર હમ ડરે ડરે,
નીર નયનમેં ભરે,
ઓઢકર કફન પડે મઝાર દેખતે રહે :
કારવાં ગુઝર ગયા, ગુબાર દેખતે રહે.
[‘મિલાપ’ માસિક : ૧૯૬૫]