હરીશ મીનાશ્રુની કવિતા/સુનો ભાઈ સાધો
ફરી અગ્નિનાં વસ્ત્ર વણવાને સ્વાહા
કમળફૂલ મધ્યેથી પ્રકટ્યા જુલાહા
ફરી જીવને આજ શાતા વળે છે
ફરી એ રીતે દેહ ઝંખે છે દાહા
ફરી પ્રાર્થનાઓ તને કરશે વિચલિત
ફરી એક ગજને મકરના છે ગ્રાહા
ફરી થઈ ગઈ જો ને હતપ્રભ હયાતી
ફરી એક ક્ષણની થશે વાહવાહા
ફરી એમનું લક્ષ્ય ખેંચી શક્યો છું
ફરી શબ્દનું તીર સનન્સન્ન આહા
ફરી આચમન મેં કર્યું જાહ્નવીનું
ફરી ગુમ કાંઠા ને ગાયબ પ્રવાહા
ફરી એ જ રોનક અને રોશની છે
ફરી એ જ શૂળી ઉપર ઈદગાહા
ફરી રમ્ય અપરાધ એનાં સ્મરણનો
ફરી એ જ સાખી ફરી એ ગવાહા
ફરી સ્વપ્નમાં જેને મોહી પડ્યાં’તાં
ફરી એની પરછાંઈ સંગે વિવાહા
ફરી મનમાં કોણે કબર ખોદી લીધી
ફરી આ ગઝલ જાણે આરામગાહા
કહતા કબીરા, સુનો ભાઈ સાધો
ફરી શિર ઉપ૨ કલ્પવૃક્ષોની છાંહા