રાજા-રાણી/ચોથો પ્રવેશ4

Revision as of 09:54, 28 July 2022 by KhyatiJoshi (talk | contribs)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
ચોથો પ્રવેશ

પાંચમો અંક


         સ્થળ : ત્રિચૂડ : રણવાસ. ઇલા અને સખીઓ.

ઇલા : જૂઠી વાત, ચુપ કરો, બહેનો! હું એના અંતરને ઓળખું છું, એ આવશે, આવશે, આવ્યા વગર નહીં રહે. આવો, બહેનો, મારો અંબોડો ગૂંથી દો, અંદર ફૂલવેણી બાંધો, વાદળી રંગનું મારું ઓઢણું લાવો! સોનાના થાળમાં, સખીઓ, તાજાં માલતીનાં ફૂલ ભરી આવો. આ ઝરણાને કાંઠે પેલા બકુલને છાંયે બેસવું એને બહુ ગમતું; માટે ત્યાં જ, એ શિલાની ઉપર જ ગાલીચો બિછાવો. રોજ રોજ હું ખાંતેથી આવા શણગાર સજવાની; રોજ રોજ હું આંહીં બેઠી રહેવાની; કોને ખબર મારો પ્રિયતમ અચાનક ક્યારે આવીને ઊભો રહેશે! અમારા મિલાપને જોવા આવીને ઉપરા-ઉપરી બબ્બે પૂર્ણિમા તો ઊગી ગઈ, ને નિરાશ બની આથમી ગઈ, પણ હવે તો, બહેનો, આવતી પૂર્ણિમા અફળ નહીં જાય, જરૂર એ મળવા આવવાના, ને ન આવે તો તેમાં તમારે શું? કાં ન ભૂલે? ભૂલીયે જાય! મારામાં એવું શું છે તે સાંભરે? ભૂલીને એ સુખી થતા હોય તોય સારું! ચાહીને સુખી થતા હોય તોય સારું! ખાલી લવારો કરશો મા, બહેનો! ચુપ કરો જરા!

[ઇલા ગાય છે.]

[મૈં તો પિયાકે મન માની ન માની]
હું તો સદા તને ચાહીશ, પ્રીતમ,
તું મન માને તો ચાહે ન ચાહે,
હું તો સદા જોઈ વાટડી બેસીશ,
તું મન માને તો આવે ન આવે,
માઝમ રાત હું સેજ બિછાવી
જાગીશ તારે કાજે રે,
તું પલભર આવીને પ્રભાતે
નિરખી વદન હસી જાજે રે — હું તો સદા.
મનમાન્યા ફૂલના, ફળના, મધુ-
વનના મારગ સહાજે રે,
હે પરદેશી! સદા સુખસરિતાના
નીરમાં નેહે તણાજે રે — હું તો સદા.
હુંય કદી પડી એ જ પ્રવાહે
આવું તો સાથી કરજે રે,
દૂર પડી રહું તોય શું દુઃખ છે?
રાંક સખીને વિસરજે રે — હું તો સદા.