અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભરત ત્રિવેદી/— (આંખને દર્પણ નડે...)

— (આંખને દર્પણ નડે...)

ભરત ત્રિવેદી

આંખને દર્પણ નડે તો આપવી કોને સજા?
તે પછી દેતાં ખુલાસા બાંધવી મોટી ધજા?

એ ખરું કે વાત વધતાં આટલી તો ના વધે,
એ ગલીમાં બોર ચાખ્યાં — ચાખવાની લો મજા.

આમ તો હું પ્હાડને ડગ એકમાં માપી લઉં,
ઉંબરો ઓળંગવાની તો મને છે ને રજા?

આપ આવો કે ન આવો શેરીઓને શી તમા,
ડોક તાણીને ઊભી એ બારીઓને દો સજા?

લોહીનો ટશિયો ફૂટે ને સૌ ઇલાજો બેઅસર,
શબ્દ સાથેની રમતમાં ભોગવી છે આ ઈજા?