અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/શ્રીકાન્ત શાહ/એક બંધ મુઠ્ઠીનો વૃદ્ધ

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search


એક બંધ મુઠ્ઠીનો વૃદ્ધ

શ્રીકાન્ત શાહ

એક વખત બસ! આખ્ખેઆખ્ખા દિવસને લઈ
મુઠ્ઠીમાં હું...
તને કહું કે ચાલ! આપણે સૂરજ થઈને
તડકો થઈને
વહેતા વહેતા
એકબીજાના ઝાંખા-પાંખા ઘરડા ચહેરે
એકબીજાને ઝળહળ-ઝળહળ લીંપી દઈએ.
બોખું બોખું સાવ અમસ્તું હસતાં હસતાં
ભીંજી જઈએ
રીઝી જઈએ.
એક વખત બસ! થોડાં આંસુ, થોડાં ડૂસકાં, થોડા ટહુકા
થોડા થોડા એકબીજાના છણકા-મણકા
થોડી ચણભણ
થોડી અનબન
થોડી થોડી ઉજાગરાની કલબલ-કલબલ
થોડા થોડા હિસ્સા-કિસ્સા
થોડા મારા... થોડા તારા એકલદોકલ શ્વાસો લઈને
થોડી તું ને થોડો હું ને થોડું થોડું
મરક મરકતું ઘર ને થોડો
અડસટ્ટો અસબાબ અને આ
ચડ્યા-ઊતર્યા ખૂણે પડેલા જોડા.
એક વખત બસ! એક વખત તો...
ચાલ આપણે...
થોડા થોડા એકબીજામાં જીવી લીધાના
સરવાળા લઈ...
ખાલીપાના ખૂણે પડેલા
ખાલીપાને...
માલીપાથી ભરીએ.
પરબ, મે ૨૦૧૪