અલ્પવિરામ/૩૦ જાન્યુઆરી ૧૯૪૮

૩૦ જાન્યુઆરી ૧૯૪૮

ક્ષિતિજ શૂન્ય સ્મશાન, ચિતામહીં
તપનું શબ, કાય જલી રહી;
અગનની ગગને પ્રસરી શિખા,
ક્ષણિક તેજ તણી શું મરીચિકા!
તિમિરના પટ શ્યામ થકી નિશા
ગહન, ને ગમગીન બધી દિશા;
મરણ સન્મુખ મૌન જગે ધર્યું,
ડૂસકુંયે નહિ જ્યાં પવને ભર્યું,
સમસમી સૂનકાર હવે ભીંસે,
નિખિલ શોકનિમગ્ન જહીં દીસે;
પૂરવમાં પ્રગટે તહીં તારકો,
સકલના અવ એક જ ધારકો,
અવ ન ગોપન, સર્વ અહીં છતા,
અધિક જેહ અકેક થકી થતા;
પણ હશે સહુ અંજલિ સારતા,
હરખનું અથવા સ્મિત ધારતા?
સકળનું મન કોણ શકે કહી?
અકળ એક જ એ જ કથા રહી