ઋણાનુબંધ/આવનજાવન

આવનજાવન

જ્યારે જ્યારે
એ અહીંથી જાય છે
ત્યારે ત્યારે
કશુંક ને કશુંક
મૂકતો જાય છે.
આ અહીં રહી ગયું એનું
સૂર્યના કિરણ જેવું સ્મિત.
આ અહીં રહી ગયું એનું
અરધુંપરધું ગવાયેલું ગીત.
આ અહીં રહી ગયો એનો જ
એના જ જેવો
રૂપાળા વાદળ જેવો રૂમાલ.
ક્યાંક રહી ગઈ છે
એની આંગળીઓની મુદ્રા
તો ક્યાંક રહી ગયાં છે
દેખાય નહીં
એવાં એનાં ચુંબન.
વહેતા પવનની જેમ
એની આવનજાવન થયા કરે છે.
એ અહીં આવે છે ખરો પણ
પાછો જવા માટે…!