કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – જયન્ત પાઠક/૩૭. વાર્ધક્ય વિશે ચાર રચનાઓ

૩૭. વાર્ધક્ય વિશે ચાર રચનાઓ

જયન્ત પાઠક

૧

બાગમાં વહેલી સવારે
વૃદ્ધ લટાર મારે
સૂર્યતેજમાં ફૂલના ચહેરા ચમકે
ક્યારે ક્યારે —
વાગોળે વૃદ્ધ સતત
મૌનમાં ગળેલો વિગત.
ક્યારેક
બોખા મોંમાંથી સરી પડે
શબ્દ બેચાર, જેમાં
શતશત અબ્દનો ભાર!

૨

જર્જર દેહ
વૃદ્ધ બાંકડે પડ્યો
— બદ્ધ, લાકડે જડ્યો —
એક બાંકડો
ઉલટાવી ઉપર મૂકે તો
બરાબર ચેહ!
અગ્નિ?!
એ તો જીવનભરનો ભીતર સંઘર્યો
એક ફૂંક
કે દેહ રાખનો નર્યો!

૩

વૃદ્ધ મરણોન્મુખ
વહે છે આંખોમાં
એક પરિચિત નદી
હાંફે છે છાતીમાં
એક દબાયેલો ડુંગરો
ઝૂલે છે પાંપણમાં
એક ઘનઘોર વગડો
ટોળે વળી છે હથેળીમાં
પ્રીતિની ખુલ્લી સ્પર્શરેખાઓ
વૃદ્ધ-જીવનોન્મુખ!

૪

એક પગ કબરમાં
બીજો હરેફરે બેખબરમાં
શ્વાસનો હરક્ષણ વધતો ભાર
વિચારતાંયે થાકી
પડ્યો વૃદ્ધ, ને
પડ્યો પડ્યો જ
ગયો નીકળી ઠેઠ જીવનની બહાર!

૨૫-૧૦-’૮૨

(ક્ષણોમાં જીવું છું, પૃ. ૩૫૦-૩૫૧)