કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – પ્રિયકાન્ત મણિયાર/૪૮. આકાશ, આકાશ, આકાશ

૪૮. આકાશ, આકાશ, આકાશ

પ્રિયકાન્ત મણિયાર

આકાશ, આકાશ, આકાશ!
માળામાંથી ભાગી જતાં પંખીઓ,
અને માળામાં જ રહેતાં પંખીઓ;
બે જ પ્રકાર છે
બેમાંથી એકને આકાશ ઓળખે છે
હે ભીરુ, ન ઊડનારાઓ! સૂકાં તણખલાં હૂંફ આપે છે એ સાચું
પણ સુસવાટામાં ઊંચે ઊડવું
આકાશને અડી જતું — સ્હેજમાં રહી જતું ગીત ગાવું
એનો તો આનંદ જ ઓર છે!
ઊડીએ છીએ ત્યારે જ પાંખો પાંખો બને છે
જેમ પાંખડીઓ ઊઘડે છે ત્યારે પુષ્પ પુષ્પ બને છે એમ!
ન ઊડતી પાંખો અને ઊડતી પાંખો
એ બે વચ્ચે પડ્યું છે માત્ર શિલાઓના શરીરવાળું અચેતન મૃત્યુ
આકાશ, આકાશ, આકાશઃ મારામાંથી કોઈ સાદ પાડે છે.
(આ નભ ઝૂક્યું, પૃ. ૨૬૫)