કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મનુભાઈ ત્રિવેદી/ઘટડાનો ઘાટ

૧૦. ઘટડાનો ઘાટ

ઘટડાનો ઘાટ ઉતાર્યો
વ્હાલીડે મારે ઘટડાનો ઘાટ ઉતાર્યો.
પીંડો લઈને વ્હાલે લગરીક મોહનો
⁠ આંસુને નીર છંટકાર્યો,
વૃત્તિવાયુના વેગી ચાકડે ચડાવી વ્હાલે
⁠ આંહી ને ત્યાં ઠમઠાર્યો;
વ્હાલીડે મારે ઘટડાનો ઘાટ ઉતાર્યો.
ધૂણે ધખાવી વ્હાલે તૃષ્ણાયું કેરે
⁠ સમતાસલિલે એને ઠાર્યો,
ઘાટઘૂટ લાવ્યો વ્હાલો નિજ રૂપ કેરો,
⁠ રૂદિયાના રંગે શણગાર્યો;
વ્હાલીડે મારે ઘટડાનો ઘાટ ઉતાર્યો.
મહીં દહીંદૂધ ભરિયાં, નવનીત ઠરિયાં,
⁠ ઘટના અવતારે એ વિધ તાર્યો,
‘પીઓ પીઓ પિયુ મારા, અમે તો તમારાં’,
⁠ ઘટડાએ શબદ ઉચ્ચાર્યો.
વ્હાલીડે મારે ઘટડાનો ઘાટ ઉતાર્યો.

⁠(રામરસ, પૃ. ૩૨)