કોડિયાં/છતાંય સ્મરવા

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
છતાંય સ્મરવા



વદાય, સખી! આપતાં જીવન સર્વ થીજી જશે;
અને સબળ છાતી ભીતર થકી કશું ઊડશે
બખોલ કરી કારમી: ભભડતી સ્મૃતિ ભૂતની
અનેક વપુઓ ધરી સ્વપનમાં ગળું રૂંધશે.

પરંતુ કરું શું? કરાલ વ્રણ ચીતર્યો રાત્રિએ
સુધાંશુ સમ શુભ્ર દેહકમળે તને ધાત્રીએ:
નહીં! નહિ જ! કરે એ, મમ કૃતિ! છતાંયે હતી;
ક્ષમા સુભગ દૃષ્ટિની સભય આશ: એ ના ફળી

પરંતુ તવ ક્રોધ માંહીં અભિજાતતાયે બળી—
ઝળી ભસમસાત: ને અઘટતા નકી આદરી
પૂરી, કદિય જે મને સ્વપનમાં ન ખ્યાલે ચડી:
તને વ્રણ થયો: મને સ્વપ્ન — ભ્રંશની લૂ અડી.

છતાંય સ્મરવા તને સદય ઉરથી આ શપથ!
અનેક ભૂતકાળની અમૃતરાત્રિ પે લે લખત!
30-3-’33