પંડિતોનો ડર સતાવે છે મને,
એ જ ભય સાચું લખાવે છે મને.
મારવા ઊભા થયા છે દોસ્તો,
દુશ્મનો કાયમ બચાવે છે મને.
સુખમાં ગમગીન રહેતો હોઉં છું,
આ બધાં દુઃખો હસાવે છે મને.
એક અદનો છું અભણ હું આદમી,
સૌ કવિઓમાં ખપાવે છે મને.
કાખઘોડી જેમનો આધાર છે,
એ હવે રસ્તો બતાવે છે મને.