ગુજરાતી ગઝલસંપદા/ સૌમ્ય જોશી

સૌમ્ય જોશી

વર્ષો પછીથી આજ શાયરી કહેવાઈ ગઈ,
મૌનની જાહોજલાલીઓ ફરી લૂંટાઈ ગઈ.

તીવ્રતા બુઠ્ઠી થઈ ને ગાલગાના બંધનો,
બેડીઓનો દેશ છે ને કરવતો ખોવાઈ ગઈ.

એ જ ગઝલો, એ જ લોકો, એ જ અધૂરાં સ્વપ્ન બે
કેટલી ચીજોથી સાલી જિંદગી ટેવાઈ ગઈ.

શું કરું, મારા રુદનની સાબિતીનું શું કરું?
એક ક્ષણ ખાલી હસ્યો એમાં છબી ખેંચાઈ ગઈ.

આજ મારી કાયમી ભીનાશનું કારણ કહું,
એક નદી મારા સુધી આવી ને ફંટાઈ ગઈ.