ગુજરાતી સૉનેટકાવ્યો/પ્રતીક્ષા

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
૧૩૫. પ્રતીક્ષા

સ્નેહલ જોશી

(શિખરિણી)

ગયો ડૂબી અંતે દિનકર હવે થાક લઈને,
બધા પંખીઓની ગમનગતિ થાશે તરુ ભણી.
દિશાઓના અંતે સઘનગહનો રક્તવરણું –
હતી એવી કોઈ તમસ સમીપે પશ્ચિમદિશા.

ફર્યા છે સૌ પાછાં, પરત નવ આવ્યા પ્રભુ હજી;
વિચારે છે એવું તરુ પર કપોતી હૃદયથી.
સૂનો છે એ માળો, જગત પણ ઈપ્સા વગરનું,
કરે ભીની આંખે, હૃદયગભરુ દૃષ્ટિ ક્ષિતિજે.

બધાં પારેવાંઓ પ્રબળ પરિરંભે સનમને,
વિલાપે છે મુગ્ધા સજળનયને એ નિરખતાં.
નથી કોઈ આશા અવગત પુનઃ આગમનની –
વિચારોથી એવા, તડફડ થતી ભગ્નહૃદયા.

મૂકાયું છે એ યૌવન સકળ વાર્ધક્ય શરણે,
છતાં ઝાંખી તોયે, નજર ફરતી પશ્ચિમનભે!