ગુજરાતી સૉનેટકાવ્યો/રીસ

૫૧. રીસ

જયન્ત પાઠક

તમે આવ્યા મારે નગર, ઘરને આંગણ પિયા,
અને મેં મૂર્ખીએ રીસની રગમાં શબ્દ સરખો
કહ્યો ના પ્રીતિનો, ખબર સહુની જેમ જ પૂછી;
તમે ચાલ્યા, સૌની જ્યમ દઈ દીધી મેં પણ વિદા.

ક્ષમા, વ્હાલા મારી રીસનું કંઈયે કારણ ન’તું,
સ્વભાવે તીખી તે જરી જરીમાં વાંકું પડતું;
હવે આ હૈયું તે નથી વશ મને-સાચું કહું છું,
છતાં વ્હાલા, મારા મનની કહી દૌં વાત તમને?

તમે પાસે આવી રીસનું હત જો કારણ પૂછ્યું;
બધાંથી સંતાડ્યું નયનનીર જો હોત જ લૂછ્યું
તમારા રૂમાલે, લગીર ભજી એકાન્ત, ટપલી
ધીમે મારી ગાલે કહ્યું હત : અરે ચાલ પગલી

હું લેવા આવ્યો છું, નીકળ ઝટ છોડી ઘર-ગલી-
સજીને બેઠી’તી; તરત પડી હું હોત નીકળી.
૯-૭-૧૯૭૦