ચાંદનીના હંસ/૨૦ મળસ્કે

મળસ્કે

ઘેન લીલું સામટું ઘેરી વળે,
આંખ મીંચું ને ક્ષિતિજો વિસ્તરે.
દેહની રાત્રિ ખીલી વનરાઈ થઈ,
શ્વાસ ઝીણા આગિયા થઈ સંચરે.
તેજ – તિમિર – તેજનું જાળું નભે,
મત્ત ચાંદો રાતભર ગૂંથ્યા કરે.
સોણલે તરબોળ આખી સૃષ્ટિ આ,
સૂર્ય પણ ઝૂલી રહ્યો ઝાકળ જલે.
આરસીએ ઝળહળે દરિયાવની,
હું અહીં ને દૂર પડછાયા તરે.

ઑક્ટોબર, ૭૪