બારી બહાર/૯૪. વળાંક

૯૪. વળાંક

એક સુંદર કાય કેરો આ જરાક વળાંક છે :
કાય એ સીધી ય તે સુંદર હતી;
કિન્તુ સહેજ વળાંક લેતાં અધિક સુંદર થઈ જતી.
સહેજ વાંકી ડોક છે;
કમર કેરો એક બાજુ લઘુક એવો ઝોક છે.
જોઈ ને એ આંખ મારી ખુશખુશાલ !
કોઈ ખિસકોલી કરે છે જેમ દોડાદોડ કોઈ ડાળ પર,
આંખ મારી તેમ દોડી રે’, રહી આ વાંક પર.
કરકરો એની ખુશી કેરો અવાજ !
આંખ પર એ કાન માંડો જો તમે,
જરૂર, કહું છું, સૂર, મારાં નેનના એ સાંભળે