મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /અખાજી પદ ૫

પદ ૫

અખાજી

સંતો! આવોજી દેશ હમારડે, જ્યાં છે સદા રે વસંત;
સ્વર્ણ-સ્ફટિકવર્ણાં રે ફૂલડાં, તેનો નાવે રે અંત.

સંતો! મૃદંગ બાજે રે અણમઢ્યાં, વિના મુખ ગાવે રે ગીત;
દિવસ રજની રે સંતો! ત્યાં નહીં, નહીં ઉષ્ણ ને શીત.

સંતો! ઇન્દ્રિય અગોચર તે સદા, ત્યાં નહીં કાળ ને કર્મ;
પવન-પ્રવેશ સંતો! ત્યાં નહીં, ત્યાં છે હરિ પરબ્રહ્મ.

ગુરુગમ હોય તે ચાલે એણે મારગે, વાટ વિહંગમ કેરી;
પગ ન ટકે રે પિપીલનો, ત્યાં છે સાંકડી શેરી.

સંતો! મુનિવર મેળો રે ત્યાં કરે, ત્યાં નહીં બિંદુ ને નાદ;
તુરીયાતીત સંતો! ત્યાં લહે, જો જાયે અહંવાદ.

સંતો! મન રે મારીને મજ્જન કરે, પરમ જ્યોતમાં ભળે;
ખગાકાર એ તો થઈ રહે, તે નર પાછો ના વળે.

સંતો! આકાશથી ઓઘેરડું, તેનું રૂપ નહીં નામ;
સહેજે શૂન્ય નિહાળતાં, દેખ્યું પૂરણ ધામ.

સંતો! જ્ઞાન-હિમાળે જે ગળે, તે નર આવે ન જાય;
અખા ગુરુ બ્રહ્માનંદ ભેટતાં, જ્યોતમાં જ્યોત સમાય.