રમણીક અગ્રાવતની કવિતા/સારંગી

૪૩. સારંગી

વેદના ઠરી બન્યું વાદ્ય
ઠરી ચૂકેલી પીડા
ગજને ઘસરકે ઘસરકે થાય વહેતી
અર્થોનાં ગચિયાંઓને તાણી જાય
વહેતા સ્વરો

ચીમળાયેલા ગજરાના
ડમરાની ચકચૂર ગંધમાં ઘૂંટાય
મોડી રાતના ઘેનમાં અમળાતી ટિટોડીની વ્યાકુળતા

કટોકટ ખૂલી જાય લાચારીનાં બંધ તાળાં
રઘવાટનાં પશુઓને હંકારી મૂકે વિગલિત સૂરો

બારણાં પછી
બારણાં
ખૂલે નાદલોકમાં

ટીપે ટીપે ઝમતી રાતનાં મઘમઘ આનંદ-પુષ્પો.