સૌરાષ્ટ્રનાં ખંડેરોમાં/‘થર-બાબીડી થઈ ફરાં!’
Jump to navigation
Jump to search
‘થર-બાબીડી થઈ ફરાં!’
એ તો શબની દશા : પણ પ્રેમને વીસરનારના આત્માની કેવી વલે કલ્પાઈ!
જો વિસારું વલહા!
રુદિયામાંથી રૂપ.
(તો) લગે ઓતરજી લૂક,
થર-બાબીડી થઈ ફરાં.
ઓ મારા વહાલા દોસ્ત! મારા હૃદયમાંથી એ હું તારું રૂપ ભૂલું, તો તો મૃત્યુ પછી મારો આત્મા બાબીડા પક્ષીની માદા બાબીડીનો અવતાર પામીને ઝૂર્યા કરજો. ક્યાં? કોઈ કુંજઘટામાં? આંબાવાડિયામાં? નહીં, નહીં, થરપારકરના રણની અંદર ઝૂરતી બાબીડી. એ સળગતી મરુભોમમાં હું બાબીડી પંખણી સરજાઉં, ને ઉત્તર દિશાની આગઝરતી લૂ વચ્ચે હું વલવલ્યા કરું — એવી મારી દુર્ગતિ થજો!