કવિશ્રી રાજેશ પંડ્યાની કવિતા/૮. ઝાડની કવિતા
મારી બરાબર સામે
એક ઝાડ છે.
ગુલામ મોહમ્મદ શેખના ચિત્રમાં હોય છે તેવું
જેનાં પાંદડેપાંદડે પોપટ બેઠા છે.
પોપટ આંબાની ડાળ
પોપટ સરોવળની પાળ
એ વાર્તામાંથી ઊડીને આવી ગયા હશે અહીં
શેખ ઝાડ ચીતરતા હશે ત્યારે
આશરો શોધી લીધો એણે એ ચિત્રમાં.
પછી તો આંબા વઢાઈ ગયા
સરોવર સુકાઈ ગયા એટલે પોપટ બધા
પાંખો ફફડાવતા ઊડી ગયા.
એક પછી એક
પોપટ ઊડતા જાય
એમ પાન ખરતાં જાય
એક પછી એક.
થોડી વારમાં તો પાંદડાંનો ઢગલો થઈ ગયો. કેન્વાસ બ્હાર
કોઈ સાંજે હવા વહે છે આ સૂક્કાં પાંદડાં સોંસરવી
ત્યારે અછાંદસ કાવ્યના લય જેવો ધ્વનિ સંભળાય છે ક્યારેક
બાકી આંખના પલકારા વચ્ચે ઊભું રહે છે આ ઝાડ
અડીખમ. સ્તબ્ધ. સ્થિર.
અતુલ ડોડિયાના ચિત્રમાં હોય છે તેવું
નર્યું રેખાઓનું માળખું છે એ.
ઉમાશંકરના કાવ્યમાંથી મૂળિયાં ફેલાવતું આવી ગયું છે છેક અહીં
હવે તારાઓથી ખીચોખીચ આકાશ એની સામેય જોતું નથી
તોય કવિ સિતાંશુ એને જોઈને કહે
છે.
આ ઝાડ છે.