મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ચંદ્રહાસ-આખ્યાન કડવું ૨૧
વિષ્ણુદાસ
દુષ્ટબુધ બોલ્યો વાંણી,
ક્રોધ અભિઅંતર આંણી;
કાંમ કર્યું રે પાપીશુ હઈડે જાંણી,
દુષ્ટબુધ બોલ્યો વાંણી. ૧
મેં ત્યાંથી મોકલ્યો જેહ,
મારવા કારણ તેહ;
વિષયાસરસો તેં કંમ પરણાવ્યો એહ, દુષ્ટ૦ ૨
કાગલમાંહે લખ્યું એવું,
પુત્ર તેં નવ કીધું તેવું;
મેં નવ જાંણ્યું નીપજશે એવું, દુષ્ટ૦ ૩
મેં ત્યાં જે કહ્યું વચંન,
તેં ત્યાં તે નવ કીધું તંન;
માહારી દૃષ્ટિ આગલથી પાપી જા વંન, દુષ્ટ૦ ૪
તાતનું વાયક જેહ,
પુત્રે ત્યાં સાંભલ્યું તેહ;
અપાર તાત હું સીસ ચઢાવું એહ, દુષ્ટ૦ ૫
સાંભલો તાત વચંન,
નથી વીરાંસો તાહરો તંન;
લખ્યાથી અદકું ન કરે મદંન, દુષ્ટ૦ ૬
પછે કાગલ મોકલ્યો જેહ,
આંણીને વંચાવ્યો તેહ;
જમતમ કરી વિષયા દેજે, એહ. દુષ્ટ૦ ૭
સાંભલો વાયક સોયે,
હઈડે આશ્રજ હોયે;
દૈવ કરે તે ન કરે કોયે. દુષ્ટ૦ ૮
પુત્રીનું વિધવાપણું જેહ,
વેર તાંહાં પાલીશું તેહ,
હું નિશ્ચે પતન પમાડું એહ, દુષ્ટ૦ ૯