મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /પ્રેમસખી પદ ૬
Jump to navigation
Jump to search
પદ ૬
પ્રેમસખી
શી કહું શોભા અંગની, જોઈ લોચનિયાં લોભાય: ચિતડું ચોરે છે.
નિરખી નાશા કિરની, મારા ભવના પાતિક જાય. ચિ૦
અધર પ્રવાળાંની ઓપમાં, જાણી કુંદ કળી સમ દાંત; ચિ૦
ચિબુક તણી શોભા ઘણી, કંબુ કંઠ જોયાની ખાંત. ચિ૦
વક્ષસ્થળ વાલું ઘણું, મુને મળતાં વાધે પ્રીત; ચિ૦
અજાનબાહુ ઊર ધરી, આવો મળીએ મોહન મીત. ચિ૦
ઉદરમાં ત્રીવળી પડે, ઊંડી નાભી નૌતમ જોય; ચિ૦
શ્યામ કટિ સોહામણી, ઊરમાહી રિયું મન મોય. ચિ૦
જાનુ જાુગલ છબિ જોઈને, મારો સુફળ થયો અવતાર; ચિ૦
પેંડી પેની નીરખતાં, મારો દૂર થયો સંસાર. ચિ૦
સોલે ચિન્હે જાુક્ત છે, એવી જાુગલ ચરણની જોડ; ચિ૦
અખંડ રહો આવી ઉરમાં, પ્રેમાનંદના કોડ; ચિ૦