યોગેશ જોષીની કવિતા/સોનેરી પાંદડાં

સોનેરી પાંદડાં

મારી બારીમાંથી
રોજ
જોયા કરું છું
ઘર સામેના
મેપલને....

લીલાંછમ પાંદડાં હવે
ધીરે
ધીરે
થતાં જાય છે
ફૂલ જેવાં હળવાં
ને
બદલાતો જાય છે
પાંદડાંનો રંગ -
પીળો,
નારંગી પીળો
સોનેરી પીળો
ને
સાંજના
આથમતા તડકામાં તો
ચળકતો સોનેરી! –
જાણે
તપેલા સોનાનો જ રંગ!

નભના
ખોબામાંથી
સાંજ
ઢ
ળી
ગઈ
ત્યાં સુધી
મેં જોયા કર્યાં
સોનેરી પાંદડાં!
ત્યાં પૌત્રની બૂમ આવી –
‘દાદા, ચાલો ડિનર કરવા....’

એક બાઉલમાં
વઘારેલી થોડી ખીચડી, જરીક ઘી
ને ચમચીએક મોળું દહીં લઈને
લાકડીના ટેકે
ધીમે ધીમે
આવી જઉં છું પાછો
મારી બારી પાસે....

ખીચડી ખાતાં ખાતાં
જોઉં છું
મેપલનાં પાંદડાંના રંગ –
આભના ઢાળ પરથી
ધીમે ધીમે ઊતરતી રાતમાં,
ભરતીની જેમ ઊમટતી
પૂનમની ચાંદનીમાં...

ડિનર પછી
યાદ કરીને
સૂતાં પહેલાંની દવાઓ લઉં છું;
પછી
પથારીમાં
ડાબા પડખે
પડ્યા પડ્યા
ઊંઘવિહોણી કોરી આંખે
જોયા કરું છું
એકીટશે
બારી બહાર –
ધવલ ચાંદનીમાં ચળકતાં
મેપલનાં
દુધિયા-નારંગી પાંદડાં...

મેપલનાં
પાંદડાંના રંગ જોતાં જોતાં
ક્યારે
આવી ગઈ ઊંઘ
ખબર ન રહી.

રાતે
પેશાબ માટેય
ઊઠવું ન પડ્યું.

સવારે
જાગીને
જોઉં છું તો –
ઘર સામેનું
મેપલવૃક્ષ
નર્યું
હાડપિંજર!
ને
વૃક્ષ નીચે
સોનેરી પાંદડાંનો
ઢગલો....
ઢગલામાં
હજીયે
જીવ સળવળ થતો હોય તેમ
પવનમાં
સળવળે
સુક્કાં સોનેરી પાંદડાં...
ઊં...ડો
શ્વાસ લઉં છું,
ધીમેથી
બેઠો થઉં છું,
લાકડીના ટેકે
ધીમે ધીમે
પહોંચું છું વૉશરૂમ;
દર્પણમાં
નજ૨ પડે છે
તો–
મારાં
આંખ-કાન-નાક-મોં-આંગળીઓ-હાથ-પગ....
બધું
ફેરવાઈ ગયું છે
મેપલનાં
નારંગી-સોનેરી
પાંદડાંમાં....