હરીશ મીનાશ્રુની કવિતા/તેજ તાવે છે સત સતાવે છે

તેજ તાવે છે સત સતાવે છે

તેજ તાવે છે સત સતાવે છે
એ હિસાબો જૂના પતાવે છે
ઓસથી અગ્નિ અલગ કરવાને
રક્તનાં બુંદ કાં તપાવે છે

કરે છે હદ હવે કાસદનો જુલમ
દૂરથી હાથ બે હલાવે છે
સાવ કોરી ચબરખી આપીને
એમના દસ્તખત બતાવે છે

કફનને પાઘડી કહી દો તો
દબદબાથી એ શિર ઝુકાવે છે
એ જ કાશી ને એ જ કરવત છે
એ જ જૂની રસમ નભાવે છે

આજ તાંબુલની કૈં વિસાત નથી
એ સ્વયં પાનખરને ચાવે છે
ખરાખરીનો ખેલ : ખેલંદો
શબ્દનું બીડું જ્યાં ઉઠાવે છે

ઠેઠ પહોંચે છે ઠોઠ રહીને જે
છેવટે એક ફકીર ફાવે છે
એનું ભણતર છે અજાયબ, સાધો
સમર્થ શૂન્યને ઘૂંટાવે છે