View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/સરૂપ ધ્રુવ/ઇચ્છાકુંવરીનું વિસર્જન

{{SetTitle}}

{{Heading|ઇચ્છાકુંવરીનું વિસર્જન|સરૂપ ધ્રુવ}}
<poem>
રસ્તા પર છુટ્ટી જો મૂકી દોં જાતને તો ખોટ ના રહે કશી વાતની,
મોટર નૈં, સ્કૂટર નૈં, બે પગની જાતરા; ને મનની સવારી ઘોડા સાતની!

::	મૂડ ને મિજાજ નથી મળતાં બજારે
::::		એ તો કૂવાહવાડાની વાયકા,
::	શબ્દો થૈ અવતરતી લાગણીના સંમ
::::		અમે લોહીભીના જીવ્યા કૈં દાયકા;

ઘટના, દુર્ઘટના ને હોનારત, આયખું કે આલબેલ આગામી ઘાતની!

::	આજુબાજુમાં રોજ રજવાડી તાયફા
::::		ને અલગારી ભેખ અમે લીધો,
::	પગલે પગલે પછી તો પારખાં છે પંડનાં;
::::		કે અક્ષરનો મારગ નહીં સીધો!

ઝબ્બક અણસાર કાંઈ પામ્યા પછીથી અમે પડતી મેલી છ્ વાત જાતની!

::	અરગટ પરગટ નવા અરથોની આશકા
::::		ને માટી ભરભર ભુક્કો ભાળું,
::	લગભગ કડડભુસ્સ હચમચ આ માંચડો,
::::		ને મૂરતને તૂટતી નહિ ખાળું;

માનવ મહેરામણમાં મૂકી દઉં તરતી પછી જાય બોલો ઇચ્છા તે માતની!
{{Right|(સળગતી હવાઓ, ૧૯૯૫, પૃ. ૮૫)}}
</poem>


{{HeaderNav
|previous=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/સલિલ/લગન આયાં ઢૂંકડાં | લગન આયાં ઢૂંકડાં]]  | લગન આયાં ઢૂંકડાં : મૂવા મોરલા ધગે બઉ ]]
|next=[[  અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/સરૂપ ધ્રુવ/છાવણી | છાવણી]]  | શહેર - વ્હેરાઈ ગયું છે, વ્હેંચાઈ ગયું છે છાવણીઓમાં]]
}}