View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ધીરેન્દ્ર મહેતા/— (મુજ દૃષ્ટિ પાછી ના વળે)

{{SetTitle}}

{{Heading|— (મુજ દૃષ્ટિ પાછી ના વળે)| ધીરેન્દ્ર મહેતા}}
<poem>
::::::::::મુજ દૃષ્ટિ પાછી ના વળે તારા ગયા પછી,
::::::::::રસ્તા બધાય ઑગળે તારા ગયા પછી.

::::::::::ક્યાંથી જ સૂર નીકળે તારા ગયા પછી,
::::::::::બાઝી ગયાં ગીતો ગળે તારા ગયા પછી!

::::::::::જે પળને નામ પ્રેમનું આપ્યું’તું આપણે,
::::::::::અશ્રુ બની એ ઊછળે તારા ગયા પછી!

::::::::::પોલાણ મારી જિંદગીનું થઈ ગયું છતું,
::::::::::કે કોણ આવીને ભળે તારા ગયા પછી!

::::::::::શબ્દોની નાવ ડૂબી ગઈ છે ઘડીકમાં,
::::::::::ખામોશી ખાલી ખળભળે તારા ગયા પછી!

::::::::::ભીંતો બધીય આજ બહેરી બની ગઈ,
::::::::::કોના જ શ્વાસ સાંભળે તારા ગયા પછી!

::::::::::આકાશનું પંખીય રહે બેસી ટોડલે,
::::::::::કોને ભલા ઊડી મળે તારા ગયા પછી!

::::::::::પડદા પડી રહ્યા છે બધા અંધકારના,
::::::::::આ સૂર્ય કેમ ના ઢળે તારા ગયા પછી!
</poem>


{{HeaderNav2
|previous =ભેદ
|next =હવે સૂર્ય અને ચંદ્ર પણ
}}