View source for ચૂંદડી ભાગ 1/1.ધરતીમાં બળ સરજ્યાં બે (ચાક વધાવવાનું)

{{SetTitle}}

{{Heading|1|}}

{{Poem2Open}}
સહુથી પહેલું લગ્નનું મહિમા-ગીત લઈએ; સરજનહારની સૃષ્ટિમાં મહિમા દાખવતી શક્તિઓના યશ વર્ણવતું આ ગીત છે. મેહુલા વરસાવી આભ પોતાની સહચરી ધરતીનાં અંગો પલાળે, અને પતિદેવની એ પ્રેમધારાઓ ઝીલી ધન-ધાન્ય વનસ્પતિને જન્મ દેતી ધરતી કૈં કૈં ગર્ભભારની વેદના ઝીલે : द्यावापृथिव्योની સ્નેહ-બેલડીવાળું એ શાસ્ત્રોમાં ગવાયેલું સ્તવન આંહીં લોકવાણીમાં સરલ બનીને ઊતર્યું :
{{Poem2Close}}
<poem>
ધરતીમાં બળ સરજ્યાં બે જણાં 
એક ધરતી બીજો આભ : વધાવો રે આવિયો. 
આભે મેહુલા વરસાવિયા, 
ધરતીએ ઝીલ્યા છે ભાર : વધાવો રે આવિયો.
</poem>
{{Poem2Open}}
એ તો સૃષ્ટિની ઉત્પત્તિ કરનાર ભવ્ય શક્તિ-યુગલ : હવે સૃષ્ટિનાં પોતાનાં પોષાક અને સાહસપ્રેરક બે બળો ગણાવાય છે :
{{Poem2Close}}
<poem>
ધરતીમાં બળ સરજ્યાં બે જણાં, 
એક ઘોડી બીજી ગાય : વધાવો રે આવિયો. 
ગાયનો જાયો રે હળે જૂત્યો, 
ઘોડીનો જાયો પરદેશ : વધાવો રે આવિયો.
</poem>

{{Poem2Open}}
એ સર્જન, પોષણ, દેશપરદેશનાં સાહસ વગેરેની વચ્ચે માનવશક્તિ કોણે પેદા કરી? જગત્પિતાએ માનવીમાં સૌંદર્ય સીંચવા, અને કયાં કયાં સૌંદર્ય સીંચવા, કોને મોકલ્યાં?
{{Poem2Close}}
<poem>
ધરતીમાં બળ સરજ્યાં બે જણાં, 
એક સાસુ બીજી માત : વધારો રે આવિયો. 
માતાએ જનમ જ આપિયો, 
સાસુએ આપ્યો ભરથાર : વધાવો રે આવિયો.
</poem>
{{Poem2Open}}
કન્યા ને ભરથાર, બંનેને અવતરાવનાર વિધાતા કૃતાર્થ થયો. પણ પૂરી સફળતા હજુ બાકી છે. કન્યાને સાચી કુલવધૂ બનાવવા માટે બે સંસ્કારોની જરૂર : પ્રીતિભર્યા પિતાનાં લાલનપાલન અને ગૌરવભર્યા સસરાની કુલમરજાદ.
{{Poem2Close}}

<poem>
ધરતીમાં બળ સરજ્યાં બે જણાં, 
એક સસરો બીજો બાપ : વધાવો રે આવિયો. 
બાપે તે લાડ લડાવિયો, 
સસરાએ આપી લાજ : વધાવો રે આવિયો.
</poem>

{{Poem2Open}}
એવું સૃજન-મહિમાનું સ્તોત્ર : લગ્નની પછવાડે ઊભેલી આભ–ધરતીની મંગલ જનન-ભાવના, અને પૃથ્વીને પોષવા તથા ઘૂમવાનો નિયંતાનો નિરધાર. વર–કન્યાના જીવન-મિલનની ઓથમાં આવા રૂડા સંકેતો ભર્યા છે. માનવ-દંપતીનું સ્થાન આભ–ધરતીની જોડાજોડ મુકાયેલું દીસે છે.
{{Poem2Close}}

<br>
{{HeaderNav2
|previous = ?????-?????
|next = ?????
}}