View source for ચૂંદડી ભાગ 1/94.સોનલા ઈંઢોણી

{{SetTitle}}

{{Heading|94|}}

{{Poem2Open}}
જ્યાં અતિ સ્નેહ, ત્યાં અનિષ્ટની શંકા પણ સહેજ પડી જાય. નવવધૂના કાનમાં ભણકારા બોલ્યા કે તારો સ્વામી તો નવી વહુ પરણી લાવે છે : તું એને નથી ગમતી! હાંસીને સાચી સમજી વહુએ બહાર જતા સ્વામીનો છેડો ઝાલ્યો : સાચું કહો, ફરી પરણવું છે? અરે, એવું કોણે કહ્યું? પવને કહ્યું. પણ કહો સાચું, હું શીદને ન ગમી? મારામાં શી ઊણપ દીઠી?
સ્વામીએ મીઠી મજાક કરી, કલ્પી લેવાયેલાં અણગમાનાં ગમ્મતભર્યાં બહાનાં કાઢ્યાં! સ્નેહનો થોડો વિનોદ કરી લીધો :
{{Poem2Close}}

<poem>
સોના ઈંઢોણી રૂપા બેડલું રે પાલવ છોડજો! 
પાણીડાં ગઈ’તી તળાવ
:::	નવજાદી! નવ પાલવ છોડજો!

[અહીં કંઈક તૂટ્યું જણાય છે.]

કોણે કીધું ને કોણે સાંભળ્યું રે પાલવ છોડજો! 
કોણે ઉડાડી છે વાત
:::	નવજાદી! નવ પાલવ છોડજો!

ચાંદે કીધું ને સૂરજે સાંભળ્યું રે પાલવ છોડજો! 
વાયે ઉડાડી છે વાત
:::	નવજાદી! નવ પાલવ છોડજો!

તમારું તે મૈયર ગોરી વેગળું રે પાલવ છોડજો! 
ઢૂંકડા સાસરિયાની ખાંત
:::	નવજાદી! નવ પાલવ છોડજો!

તમારો તે વીરો ગોરી એકલા રે પાલવ છોડજો! 
સાત સાળાની છે ખાંત
:::	નવજાદી! નવ પાલવ છોડજો!
તમારા તે પૉંચા ગોરી શામળા રે પાલવ છોડજો! 
ગોરા પૉંચાની છે ખાંત 
:::		નવજાદી! નવ પાલવ છોડજો!

તમારાં છોરુડાં ગોરી ગોબરાં રે પાલવ છોડજો! 
ખોળે બેસાર્યાંની છે ખાંત 
:::		નવજાદી! નવ પાલવ છોડજો!
</poem>