View source for સંસ્કૃત કાવ્યશાસ્ત્રની આધુનિક કૃતિવિવેચનમાં પ્રસ્તુતતા/તદ્વિદાહ્લાદકારિત્વ – ભાવકલક્ષિતા

{{SetTitle}}
{{center|<big>'''તદ્વિદાહ્લાદકારિત્વ – ભાવકલક્ષિતા'''</big>}}
{{Poem2Open}}
કુંતક કવિવ્યાપારને કાવ્યની વ્યાખ્યામાં સ્થાન આપે છે તેમ તદ્વિદાહ્લાદકારિત્વને – કાવ્યમર્મજ્ઞોને આનંદ આપવાના ગુણને પણ સ્થાન આપે છે એટલું જ નહીં, તદ્વિદાહ્લાદકારિત્વને કાવ્યત્વની કસોટી તરીકે વારંવાર ઉલ્લેખે છે વક્ર વાણીપ્રયોગોની સાર્થકતા એના તદ્વિદાહ્લાદકારિત્વમાં નિર્દેશે છે અને કાવ્યમાર્ગ, કાવ્યગુણ વગેરેની ચર્ચામાં તદ્વિદાહ્લાદકારિત્વનું ધોરણ આવ્યા વિના રહેતું નથી. કુંતકનો કાવ્યવિચાર આ રીતે ભાવકલક્ષી હોવાનું પણ મનાયું છે. <ref>૪૧. જુઓ : “કવિકર્મને કેન્દ્રમાં મૂકતો કુંતક પણ કાવ્યની અંતિમ કસોટી તો ભાવકના આહ્લાદને જ ગણે છે.” (રાજેન્દ્ર નાણાવટી, સંસ્કૃત કાવ્યશાસ્ત્રમાં વક્રોક્તિવિચાર, પૃ.૭૦)</ref>
{{Poem2Close}}
<hr>
{{reflist}}
{{HeaderNav
|previous = [[સંસ્કૃત કાવ્યશાસ્ત્રની આધુનિક કૃતિવિવેચનમાં પ્રસ્તુતતા/કવિવ્યાપારનું મહત્ત્વ|કવિવ્યાપારનું મહત્ત્વ]]
|next =  [[સંસ્કૃત કાવ્યશાસ્ત્રની આધુનિક કૃતિવિવેચનમાં પ્રસ્તુતતા/કાવ્યપરીક્ષાનું વસ્તુલક્ષી ધોરણ|કાવ્યપરીક્ષાનું વસ્તુલક્ષી ધોરણ કયું?]]
}}