19,010
edits
ગુજરાતી નિબંધ-સંપદા/યોગેશ જોશી/માટી: Difference between revisions
ગુજરાતી નિબંધ-સંપદા/યોગેશ જોશી/માટી (view source)
Revision as of 11:10, 24 September 2021
, 11:10, 24 September 2021no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{Center|'''માટી'''}} ---- {{Poem2Open}} દૂ…ર-સુદૂર ચોમાસાના પહેલા વાદળને જોતો ઊભો હોઉં...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| (One intermediate revision by one other user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{ | {{SetTitle}} | ||
{{Heading|માટી | યોગેશ જોશી}} | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
દૂ…ર-સુદૂર ચોમાસાના પહેલા વાદળને જોતો ઊભો હોઉં આંગણમાં… ત્યાં તો વાવાઝોડાની જેમ અતિવેગે ધસી આવે વરસાદી પવન, હૂ… હૂ… હૂ… હૂ… કરતો, વરસાદી માટીની મહેક લઈને. દૂર ક્યાંક વરસાદ પડે છે એ જોવા નજર લંબાવું ત્યાં તો માથા પરથી હનુમાનની જેમ પસાર થઈ જાય વરસાદી પવન, નગર ઉપર સાચાં મોતી જેવાં થોડાં થોડાં ફોરાં વેરતો… ‘વરસાદ ના…ગો’ — બાળકો પૂરું બોલી ઊઠે એ પહેલાં તો હનુમાન અદૃશ્ય… જાણે સાચાં વરસાદી મોતી કોઈકને સોંપવાની ભારે ઉતાવળ ન હોય! સદ્યસ્નાતા તડકો વધુ તડકીલો, પાંદડે પાંદડે ઝિલાયેલાં મોતી વધુ ચમકીલાં, જરી સરી ભીની થતાં પહેલાં તો કોરીય થઈ ગયેલી માટી તો મહેક મહેક… મહેકનાં મોતી મારા શ્વાસોની માળામાં… ક્ષણ વારમાં તો કોરી થઈ ગયેલી ભીની માટી, જરીક ચપટીક, મારી તર્જની અને અંગૂઠા વચ્ચે, અને પછી જીભ પર. | દૂ…ર-સુદૂર ચોમાસાના પહેલા વાદળને જોતો ઊભો હોઉં આંગણમાં… ત્યાં તો વાવાઝોડાની જેમ અતિવેગે ધસી આવે વરસાદી પવન, હૂ… હૂ… હૂ… હૂ… કરતો, વરસાદી માટીની મહેક લઈને. દૂર ક્યાંક વરસાદ પડે છે એ જોવા નજર લંબાવું ત્યાં તો માથા પરથી હનુમાનની જેમ પસાર થઈ જાય વરસાદી પવન, નગર ઉપર સાચાં મોતી જેવાં થોડાં થોડાં ફોરાં વેરતો… ‘વરસાદ ના…ગો’ — બાળકો પૂરું બોલી ઊઠે એ પહેલાં તો હનુમાન અદૃશ્ય… જાણે સાચાં વરસાદી મોતી કોઈકને સોંપવાની ભારે ઉતાવળ ન હોય! સદ્યસ્નાતા તડકો વધુ તડકીલો, પાંદડે પાંદડે ઝિલાયેલાં મોતી વધુ ચમકીલાં, જરી સરી ભીની થતાં પહેલાં તો કોરીય થઈ ગયેલી માટી તો મહેક મહેક… મહેકનાં મોતી મારા શ્વાસોની માળામાં… ક્ષણ વારમાં તો કોરી થઈ ગયેલી ભીની માટી, જરીક ચપટીક, મારી તર્જની અને અંગૂઠા વચ્ચે, અને પછી જીભ પર. | ||
| Line 22: | Line 22: | ||
અત્યારેય, અંદર ઘીનો દીવો મૂકેલ, બાકોરાંવાળા માટીના મોરિયા કોઈ ગીતની પંક્તિએ પંક્તિએ પ્રગટતા, ટમટમતા પ્રતીક જેવાં લાગે છે, ને ક્યારેક થાય છે – પાણીપોચું મારું માટીનું હૈયુંય કોઈ અગમતા સ્પર્શથી પામે કોઈ ઘાટ, ને તપે નીંભાડાના અગ્નિમાં, એમાં કોઈક હાથ પેટાવે દીવો ને ફેલાય અજવાળું અંદર-બહાર… પછી ભલે ને મળી જાય માટી, માટીમાં… | અત્યારેય, અંદર ઘીનો દીવો મૂકેલ, બાકોરાંવાળા માટીના મોરિયા કોઈ ગીતની પંક્તિએ પંક્તિએ પ્રગટતા, ટમટમતા પ્રતીક જેવાં લાગે છે, ને ક્યારેક થાય છે – પાણીપોચું મારું માટીનું હૈયુંય કોઈ અગમતા સ્પર્શથી પામે કોઈ ઘાટ, ને તપે નીંભાડાના અગ્નિમાં, એમાં કોઈક હાથ પેટાવે દીવો ને ફેલાય અજવાળું અંદર-બહાર… પછી ભલે ને મળી જાય માટી, માટીમાં… | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ગુજરાતી નિબંધ-સંપદા/યોગેશ જોશી/આંબો ટહુક્યો કે કેરી?|આંબો ટહુક્યો કે કેરી?]] | |||
|next = [[ગુજરાતી નિબંધ-સંપદા/વિનેશ અંતાણી/2. આ સન્નાટાને ભેદવો પડશે|2. આ સન્નાટાને ભેદવો પડશે]] | |||
}} | |||