18,450
edits
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
(One intermediate revision by one other user not shown) | |||
Line 1: | Line 1: | ||
{{ | {{SetTitle}} | ||
{{Heading|આ સવજી શામજી બચુ કોઈ દી સુખી નો થ્યા હો… | કિરીટ દૂધાત}} | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
નાનપણમાં બે-ત્રણ મહિને એક વાર હું અને મોટાંબા ચાલીને એમના પિયર જતાં. જતી વખતે મોટાંબા પિયરિયાંની સ્થિતિ વિશે જીવ બાળતાં અને પાછા આવતાં ત્યારે પણ એમની સ્થિતિને લઈને કકળતાં રહેતાં. એમના નિસાસામાં પ્રસંગો પ્રમાણે બીજાં વાક્યો બદલાયા કરે પણ એક વાક્ય તો અચૂક હોય જ: ‘કાળુ, આ સવજી શામજી બચુ કોઈ દી સુખી નો થ્યા હો.’ પહેલી વાર આ વાક્ય સાંભળ્યું ત્યારે એ કોની વાત કરે છે એ મને સમજાયું નહોતું. હું કેડી વચ્ચે ઊભો રહી ગયો હતો, કોણ? ઈ કોણ મોટાંબા? | નાનપણમાં બે-ત્રણ મહિને એક વાર હું અને મોટાંબા ચાલીને એમના પિયર જતાં. જતી વખતે મોટાંબા પિયરિયાંની સ્થિતિ વિશે જીવ બાળતાં અને પાછા આવતાં ત્યારે પણ એમની સ્થિતિને લઈને કકળતાં રહેતાં. એમના નિસાસામાં પ્રસંગો પ્રમાણે બીજાં વાક્યો બદલાયા કરે પણ એક વાક્ય તો અચૂક હોય જ: ‘કાળુ, આ સવજી શામજી બચુ કોઈ દી સુખી નો થ્યા હો.’ પહેલી વાર આ વાક્ય સાંભળ્યું ત્યારે એ કોની વાત કરે છે એ મને સમજાયું નહોતું. હું કેડી વચ્ચે ઊભો રહી ગયો હતો, કોણ? ઈ કોણ મોટાંબા? | ||
Line 148: | Line 148: | ||
થોડી વાર સુધી બધું એમ જ નિ:શબ્દ રહ્યું. મોટાંબા પછી તડામાર કરા પડતા હોય અને પવનના સુસવાટા બોલતા હોય એ રીતે ફાટેલા પોલા વાંસ જેવા અવાજે બોલ્યાં: ‘કાળુ, આ સંજય મથુર સવજી કોઈ દી સુખી નો થ્યા હો.’ | થોડી વાર સુધી બધું એમ જ નિ:શબ્દ રહ્યું. મોટાંબા પછી તડામાર કરા પડતા હોય અને પવનના સુસવાટા બોલતા હોય એ રીતે ફાટેલા પોલા વાંસ જેવા અવાજે બોલ્યાં: ‘કાળુ, આ સંજય મથુર સવજી કોઈ દી સુખી નો થ્યા હો.’ | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/કિરીટ દૂધાત/આમ થાકી જવું…|આમ થાકી જવું…]] | |||
|next = [[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/કિરીટ દૂધાત/ભાય|ભાય]] | |||
}} |
edits