રવીન્દ્રપર્વ/૨૬. સ્મૃતિ

૨૬. સ્મૃતિ

આ જ હોડીમાં એ બેઠી હતી મારી સાથે,
કણ્ઠ એનો પૂર્ણ હતો સુધાગીતિસ્વરે;
નયનદ્વયપે હતી ઘન પક્ષ્મછાય;
સજલ મેઘની જેમ કરુણાએ આર્દ્ર.
કોમલ હૃદય એનું ઉદ્વેલિત સુખે,
ઉચ્છ્વસી ઊઠતું હાસ્ય સરલ કૌતુકે.
પાસે બેસીબોલ્યે જતી કલકણ્ઠ કથા —
કેટલીય વાત નવી, ને આ શી આકુલતા!
પ્રત્યૂષે આનન્દભર્યું હસી મધુ હાસ્ય
પ્રભાતનાં પંખી જેમ જગાડતી નિત્ય
સ્નેહનું દૌરાત્મ્ય એનું નિર્ઝર સમાન
વિચિત્ર લીલાએ મને ઘેરતું સદાય,
આજે એ અનન્ત વિશ્વે હશે ક્યાંય દૂરે
એ જ વિચારું છું બેસી અશ્રુપૂર્ણ આંખે.
(ચૈતાલિ)
વાણી : આષાઢ-શ્રાવણ ૨૦૦૪