અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/વિનોદ જોશી/પરિરંભન: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|પરિરંભન|વિનોદ જોશી}} <poem> નખશિખ અઘોરી વંઠેલી સરાસર, રાત આ સડ...")
 
No edit summary
 
Line 22: Line 22:
બથ ભરું. ભુજા બેઉ ભોંઠી પડે પરિરંભને!
બથ ભરું. ભુજા બેઉ ભોંઠી પડે પરિરંભને!
</poem>
</poem>
{{HeaderNav2
|previous =ECSTASY
|next = પ્રેયસીનું Vision અનુભવ્યાનો સાર
}}

Latest revision as of 13:14, 28 October 2021


પરિરંભન

વિનોદ જોશી

નખશિખ અઘોરી વંઠેલી સરાસર, રાત આ
સડકની વચાળે ચત્તીપાટ માંસલ ઘોરતી,
રગ રગ મહીં તાજી ત્રોફેલ સોડમ, નાભિમાં
મઘમઘ થતો લીંપ્યો ચાંદો, નિતંબ ઝળાંહળાં.

અટકળ સમું ધીમે ધીમે સર્યું કશું ભીતરે,
પડખું પસવારું હું — ખાલી અડીખમ ઢોલિયો!
નજર પ્રસરે ચારે પા, માત્ર ફાનસ ગોખલે
ટગરટગર જાગે, ડૂબ્યાં ભીંતડાં ભરનીંદરે.

ઈજન દઉં કે જાગી, ઊભી થઈ અભિસારિકા
અરવ પગલે આવે, આવે પરિચિત ઘેનમાં,
ધુસરિત બધું, લીલું લીલું, બધિર ત્વચા, તહીં
નજર મીંચકારે એકાએક ફાનસ જાગતું!

શગ કરું ધીમી, સંકેલાતું બધું ઘર ગોખલે,
બથ ભરું. ભુજા બેઉ ભોંઠી પડે પરિરંભને!