અભિમન્યુ આખ્યાન/કડવું ૩૬: Difference between revisions
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
(One intermediate revision by the same user not shown) | |||
Line 3: | Line 3: | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
{{Color|Blue|[ઉત્તરા અભિમન્યુને કૌરવદળના સમર્થ મહારથીઓનો ભય દર્શાવી પોતાને હૈયે પડેલી ફાળ વ્યક્ત કરે છે.]}}{{ | {{Color|Blue|[ઉત્તરા અભિમન્યુને કૌરવદળના સમર્થ મહારથીઓનો ભય દર્શાવી પોતાને હૈયે પડેલી ફાળ વ્યક્ત કરે છે.]}}{{Poem2Close}} | ||
Line 47: | Line 47: | ||
નિમેષ નહિ મળે નયણે, જોઈ રહીશ એણી દિશે રે.{{Space}} ૧૨ | નિમેષ નહિ મળે નયણે, જોઈ રહીશ એણી દિશે રે.{{Space}} ૧૨ | ||
</Poem> | </Poem> | ||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = કડવું ૩૫ | |||
|next = કડવું ૩૭ | |||
}} | |||
<br> |
Latest revision as of 05:16, 15 November 2021
રાગ ધનાશ્રી
‘પિયુજી! શું થાશે રે, મારા પિયુજી! શું થાશે?
આજનો દહાડો મારો ક્યમ જાશે? પિયુજી શું થાશે રે? ૧
કોણ સારુ વઢવા સંચરો, ચક્રાવો લેવો છે કપરો;
કૌરવ જોધમાં તમો છો બાળ, તેણે મારા પેટમાં પડે છે ફાળ.
પિયું ૨
વ્યૂહને મુખે ઊભા છે દ્રોણ, તમને જીતવાનું કીધું પોણ;
પ્રતિજ્ઞાનો તે પ્રતિપાળ, તેણે મારા પેટમાં પડે છે ફાળ.
પિયું ૩
શકુનિ કૈતવ, પાપી કર્ણ, જેને દીઠે પામિયે મર્ણ;
દુષ્ટ હૃદેના નથી રે દયાય, તેણે મારા પેટમાં પડે છે ફાળ.
પિયું ૪
જયદ્રથ સરખા જોધ નવનવા, મહાભયાનક ભૂરિશ્રવા;
કૃતવર્મા છે કૃતાંત કાળ, તેણે મારા પેટમાં પડે છે ફાળ.
પિયું ૫
દુષ્ટ હૃદેનો દુર્યોધન, મનનો મેલો છે દુઃશાસન;
કૌરવ ઝેરી જેવા વ્યાળ, તેણે મારા પેટમાં પડે છે ફાળ.
પિયું ૬
અશ્વત્થામા ભડ મહામલ્ય, વળી સિંહ સરખો સામો શલ્ય;
નાખશે તમને શરની જાળ, તેણે મારા પેટમાં પડે છે ફાળ.
પિયું ૭
વરસશે બાણ તણા વરસાદ, અંતરિક્ષ અંધારું ઉલ્કાપાત;
અગ્ન્યસ્રની ઊડશે જ્વાળ, તેણે મારા પેટમાં પડે છે ફાળ.
પિયું ૮
ભોગળ મુગદળ ગદા ને ફરસી, આયુધ અંગ પરમ રહેશે વરસી;
તે વેળા શી કરશો ચાલ? તેણે મારા પેટમાં પડે છે ફાળ.
પિયું ૯
કાકા કેરી ત અલ્પ સગાઈ, અર્જુન હોય તો આવે ધાઈ;
પાસે નથી મામો શ્રીગોપાળ, તેણે મારા પેટમાં પડે છે ફાળ.
પિયું ૧૦
આંખડી મારી જમણી ફરકે, હૃદય મારું ઉચાટે ઉધરકે;
હું કેવો દેખીશ સંધ્યાકાળ, તેણે મારા પેટમાં પડે છે ફાળ.
પિયું ૧૧
વલણ
સંધ્યાકાળ હું દેખીશ કેવો ઘડી જુગ સરખી થશે રે;
નિમેષ નહિ મળે નયણે, જોઈ રહીશ એણી દિશે રે. ૧૨