યાત્રા/કવિ ન્હાનાલાલને: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|કવિ ન્હાનાલાલને|}} <poem> સ્વસ્તિ તને ગુર્જર-કુંજમોરલા, લોકાન્તરોના તવ પંથ ઉત્તરે તુષ્ટિ અમારી તવ સંગિની હજો. કૂજ્યું કવ્યું તે રસવંત હે કવિ! લડાવી તે ગુર્જરી લાડકોડથી, અચ્છોદન...") |
(formatting corrected.) |
||
(One intermediate revision by the same user not shown) | |||
Line 2: | Line 2: | ||
{{Heading|કવિ ન્હાનાલાલને|}} | {{Heading|કવિ ન્હાનાલાલને|}} | ||
<poem> | {{block center| <poem> | ||
સ્વસ્તિ તને ગુર્જર-કુંજમોરલા, | સ્વસ્તિ તને ગુર્જર-કુંજમોરલા, | ||
લોકાન્તરોના તવ પંથ ઉત્તરે | લોકાન્તરોના તવ પંથ ઉત્તરે | ||
તુષ્ટિ અમારી તવ સંગિની હજો. | તુષ્ટિ અમારી તવ સંગિની હજો. | ||
કૂજ્યું કવ્યું | કૂજ્યું કવ્યું તેં રસવંત હે કવિ! | ||
લડાવી | લડાવી તેં ગુર્જરી લાડકોડથી, | ||
અચ્છોદનાં ઉજ્જવલ શબ્દપદ્મથી | |||
વાગીશ્વરી | વાગીશ્વરી તેં અરચી શું હંસ થૈ. | ||
કહે કવિ, કાવ્યરસજ્ઞ કોણ જે | કહે કવિ, કાવ્યરસજ્ઞ કોણ જે | ||
રીઝ્યું ન તારા બહુરંગ કાવ્યથી? | રીઝ્યું ન તારા બહુરંગ કાવ્યથી? | ||
કો મિષ્ટ સંમોહનથી હરેકનું | કો મિષ્ટ સંમોહનથી હરેકનું | ||
આમંત્ર્યું | આમંત્ર્યું તેં અંતર તારી કુંજમાં. | ||
ગંભીર રત્નાકર કેરી છોળ શા | ગંભીર રત્નાકર કેરી છોળ શા | ||
Line 24: | Line 24: | ||
સ્વસ્તિ તને, ઉન્નતકંઠ હે કવિ! | સ્વસ્તિ તને, ઉન્નતકંઠ હે કવિ! | ||
પ્રસન્ન એ શારદ તારી પૂર્ણિમા | પ્રસન્ન એ શારદ તારી પૂર્ણિમા | ||
અ-ક્ષીણ | અ-ક્ષીણ ર્હેજો અહિંયાં પ્રકાશી; | ||
ને પામી તારાં સહુ ઇષ્ટ ધામ, | ને પામી તારાં સહુ ઇષ્ટ ધામ, | ||
દેવો તણું અમ્રત રહો તું પ્રાશી. | દેવો તણું અમ્રત રહો તું પ્રાશી. | ||
<small>{{Right|ફેબ્રુઆરી, ૧૯૪૬}} </small> | |||
</poem>}} | |||
<br> | <br> | ||
{{HeaderNav2 | {{HeaderNav2 |
Latest revision as of 02:54, 20 May 2023
કવિ ન્હાનાલાલને
સ્વસ્તિ તને ગુર્જર-કુંજમોરલા,
લોકાન્તરોના તવ પંથ ઉત્તરે
તુષ્ટિ અમારી તવ સંગિની હજો.
કૂજ્યું કવ્યું તેં રસવંત હે કવિ!
લડાવી તેં ગુર્જરી લાડકોડથી,
અચ્છોદનાં ઉજ્જવલ શબ્દપદ્મથી
વાગીશ્વરી તેં અરચી શું હંસ થૈ.
કહે કવિ, કાવ્યરસજ્ઞ કોણ જે
રીઝ્યું ન તારા બહુરંગ કાવ્યથી?
કો મિષ્ટ સંમોહનથી હરેકનું
આમંત્ર્યું તેં અંતર તારી કુંજમાં.
ગંભીર રત્નાકર કેરી છોળ શા
તેં ભૂમિનો આ તટ મૌક્તિકે સજ્યો,
અનંતના એ રસસાગરેથી
તું આચમાવી અહીં અંજલિ ગયો.
સ્વસ્તિ તને, ઉન્નતકંઠ હે કવિ!
પ્રસન્ન એ શારદ તારી પૂર્ણિમા
અ-ક્ષીણ ર્હેજો અહિંયાં પ્રકાશી;
ને પામી તારાં સહુ ઇષ્ટ ધામ,
દેવો તણું અમ્રત રહો તું પ્રાશી.
ફેબ્રુઆરી, ૧૯૪૬