યાત્રા/તને વંદુ

તને વંદુ

તને વંદું જ્યોતિ, જ્વલત હરિની શીતલ સુધા
સ્રવન્તી, ભૂક્ષેત્રે અમરગણની સૃષ્ટિ રચવા
મચેલી શ્રીશક્તિ અતલ બલ અંબાર ખચવા,
અહો, ત્વત્ - પ્રાકટ્યે સુકૃત થઈ આ દીન વસુધા.

તને વંદું દિવ્યા ચરમ ચિતિ હે દિવ્યતમની!
મહદ્ દુર્ધર્ષા દુર્ઘટ-ઘટનામાં કૌશલ કશાં
કરાગ્રે તારે હા, કમલ દૃગજ્યોતેથી વિકસ્યાં
કશાં, ત્વત્ - સાંનિધ્યે મન મુકુલતાં ઊર્જિત બની.

તને વંદું જેણે મનુજમનનાં સ્વપ્ન સઘળાં
કર્યાં પોતાનાં ને પ્રભુહૃદયની ગૂઢ સ્ફુરણા
ધરી હૈયે, બેનો વિરચી ગરવો યોગ, કરુણા-
ભર્યાં ભર્ગે કેવાં ભવન કરિયાં વજ્રિલ ખડાં!

વજ્રને ધામ એ તારે દ્વારો માણિક્યમોતીનાં,
રાજતાં નેત્ર ત્યાં તારાં આમંત્રે કરુણાભીનાં.


માર્ચ, ૧૯૪૫