ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/કલ્પેશ પટેલ/સહી: Difference between revisions

— હું એમ નથી કહેતી. આપણે સાથે જ જઈએ!… એમની આંકોમાં પશુનું ખૂન્નસ ઊભરી આવ્યું — ‘આખા ગોંમ વચીં નેંચો દેખાડવો છં મનં? કોંમે વળ છોંનીમોંની! બૈરાં પંચાત કૂટશીં તો ભાયડા ચ્યાં જશીં?’… ગયા. મેંય ન વાળ્યું પછી. નહિ જાઉં તોય શું ખાટું-મોળું થઈ જવાનું છે? નહાઈને બહાર આવી ત્યાં જ બે છોકરીઓ આવી — ‘બેન તમને બોલાવે!’

— બેને કહ્યું છે ને કે દશ મિનિટ માટેય આવો! જોખમ જાણતી’તી. પણ આગ્રહ સામે ઝૂકી જ જવાયું. ‘જાઓ આવું છું. તમ સરખા ગલગોટા બોલાવે ને ન આવું?’ બનતી ત્વરાએ તૈયાર થઈને ગઈ. શાળામાં અરધું ગામ તો હશે જ. મોટાભાગના તો પુરુષો જ પણ! સૌની નજરોથી વીંધાતી હું મંચ પાસે ગઈ. મને જોઈ મારા વર અંદરથી ધૂંધવાઈ ગયા હશે. બધાંની હાજરામાં શું કરે પણ? તોય મેં તરલિકાબહેનને કહી જોયું — ‘એમને હાથે ધ્વજવંદન કરાવો તો સારું!’ આચાર્ય પણ એવું જ ઇચ્છતા હોય એવું લાગ્યું. બેન ન માન્યાં પણ! રોકડો સવાલ! ‘સરપંચ તમે છો કે કાંતિભાઈ?…’ મૂંઝાઈને બેઠી રહી. સાચું કહી દેતાં સંકોચ નડતો’તો. બહેન કેવું ધારે?… એટલે પછી હિંમત રાખી ધ્વજવંદન કરાવ્યું. તરલિકાબહેને મારો પરિચય આપ્યો. હું આવડ્યું એવું બોલી. મને આવેલી જોઈ થોડીએક સ્ત્રીઓ વરંડા પાસે આવી ઊભેલી. બેને એમને અંદર બોલાવી. સંકોચાતી એ આવી. મને એથી સારું લાગ્યું. અચાનક જ મારી નજર પુરુષોની બેઠક ભણી ગઈ. મારા વર નહોતા! સહન ન જ થયું ને આખરે!… કાર્યક્રમ સરસ ચાલતો’તોપણ મન જ ન લાગ્યું. બેનની રજા લઈ ઘેર આવી. ભરી બંદૂકે તૈયાર હતા.

— બૈરાની જાત જ સાલી નપાવટ! આખા ગોં વચીં આબરૂ કાઢી મારી!

— આવો આક્ષેપ મૂક્યામાં તો આપણે જેલના સળિયા ગણવા પડે. આ તો સરકારી કર્મચારી. પાછી સ્ત્રી!