મણિલાલ હ. પટેલનાં કાવ્યો/પ્રેયસી : એક અરણ્યાનુભૂતિ: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
(+1)
(No difference)

Revision as of 03:44, 11 February 2024

પ્રેયસી : એક અરણ્યાનુભૂતિ

તું નિબિડ અરણ્ય
ધરતીની છાતી પર ફૂટેલાં
બદામરંગી બે શૃંગો તું,
વૃક્ષોનો ચંદનવર્ણો વ્યાપ,
લીલાકચ ઝેરનો દરિયો તું
તું કંટકવાળું લોહી
રુક્ષ ખાલ પર,
તારા હોઠથી સરેલા શબ્દો જ
દવની શિખાઓ છે,
શાખાઓ તારી આંગળીઓ
હથેલી : પાંદડાં,
તું વૃક્ષોને વીંટળાય
આગિયાઓ થઈ થઈને,
સૂતેલા પ્હાડો તારાં પડખાં
ઊરુઓ ખીણોમાં ઢળતા ઢાલ
કંપાવી દે મારાં પાતાળને
એ પ્રજ્વલિત ભૂમિ તે તું જ....
તારી છાતીનાં પંખીઓ ઊડે
બૂડે ટેકરીઓ છાતીમાં
કુંવારી ધરા સુખડગંધી–
તારી કાયાનો તરભેટો!
ને ભરડો લેતી કટિમેખલા નદીનું
વ્યગ્ર-વિવશ વહેવું એટલે તું,
નિર્મળ્ નિર્ઝરના
તળિયે ઝગમગતી
તારી આંખો-કૂકા
ઉ૫૨ તારાં તડકિત ઉન્નત શૃંગો
ને પાતાળમાં યજ્ઞવેદી
તું પ્રગટું પ્રગટું થતી આગ,
વૃક્ષોને આલિંગતી
નજર લોહીલુહાણ,
તું વૃક્ષોની ટશર
રુક્ષ પવનો રમે કેશમાં
તારી ઉચ્છ્વાસિત હવા
રીંછ થઈ રસ્તા સૂંઘે,
ડોલતા તરુઓનો કેફ તું....
તું ગંધની ખરબચડી ટેકરીઓ
શમણામાં સૂર્યોદય થાય
ને ખીણોમાં ઝરણાં ફૂટે!
પછી સવારે
ખળખળ વહેવા માંડે અરણ્ય
ખળખળ વહેવા માંડે તું–
આ અરણ્યથી
તે અરણ્ય સુધી...